Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Infrastruktury w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Zyglewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Michał Sowiński, Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi A. R. i W. R. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy 1. stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia i utrzymanego nim w mocy postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżących A. R. i W. R. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] czerwca 2009 r. Minister Infrastruktury utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...]z dnia [...]stycznia 2009 r., którym odmówiono uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji pn. "Budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z urządzeniami budowlanymi z nimi związanymi na części działek nr ew. [...] i [...]w N.", w zakresie braku kolizji z zadaniami rządowymi, służącymi realizacji celu publicznego o znaczeniu krajowym.

Organ podniósł, iż postanowienie organu I instancji zostało wydane na podstawie art. 53 ust. 4 pkt 10a ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Przepis ten dotyczy uzgodnień zakresie zadań rządowych albo samorządowych, służących realizacji inwestycji celu publicznego, o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 - w odniesieniu do terenów, przeznaczonych na ten cel w planach miejscowych, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie natomiast z art. 39 ust. 2 pkt 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w planie zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się ustalenia strategii rozwoju województwa oraz określa się w szczególności rozmieszczenie inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa umieszcza się te inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, o których mowa w ust. 3 pkt 3, które zostały ustalone w dokumentach przyjętych przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Radę Ministrów, właściwego ministra lub sejmik województwa, zgodnie z ich właściwością (art. 39 ust. 5 ustawy). Z powyższego wynika zatem, w ocenie organu, iż inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym należą do zadań rządowych, leżących we właściwościach naczelnych i centralnych organów administracji publicznej, jakimi są Rada Ministrów i właściwi ministrowie. Pomimo, iż sporządzanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego województwa jest zadaniem samorządu województwa, to czuwanie nad realizacją zadań rządowych służących realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, umieszczonych w tym planie, należy do wojewodów. A zatem wojewoda ma kompetencje do dokonania oceny projektu decyzji o warunkach zabudowy tylko w zakresie jej bezkolizyjności z zadaniami rządowymi służącymi realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, wpisanymi do planu miejscowego województwa.

Minister podniósł dalej, iż podziela stanowisko Wojewody - w niniejszej sprawie - iż na przedmiotowym terenie przewiduje się realizację inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym - droga krajowa a wydanie decyzji o warunkach zabudowy zagrozi realizacji zadań rządowych służących realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym.

Strona 1/4