Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Sękowska, Sędziowie sędzia WSA Łukasz Krzycki, sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.), Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Iwaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi Marszałka Województwa [...] na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej na rzecz Marszałka Województwa [...] kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrot kosztów postępowania
Zaskarżoną decyzją z [...] kwietnia 2017 r. nr [...] Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. z [...] lipca 2015 r. nr [...] stwierdzającej nieważność decyzji Prezydenta Miasta L. z [...] lutego 2011 r. nr [...] ustalającej linię brzegu rzeki [...] .
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.
Prezydent Miasta L. decyzją z [...] lutego 2011 r. nr [...] ustalił linię brzegu rzeki [...] od km 1+297 do 1+355, tj. na długości 58 m, wzdłuż granic planowanych do wydzielenia działek ewidencyjnych obr. [...]: północnej nieruchomości [...] (prawa linia brzegu rzeki) oraz południowej nieruchomości [...] (lewa linia brzegu rzeki) oraz zobowiązał Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych w L. do uregulowania stanu prawnego nieruchomości objętych projektem rozgraniczenia gruntów.
Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. [...] maja 2016 r. zawiadomił o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji.
Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. decyzją z [...] lipca 2015 r. nr [...] stwierdził nieważność decyzji Prezydenta Miasta L. z [...] lutego 2011 r. nr [...].
Marszałek Województwa [...] wniósł odwołanie od ww. decyzji.
Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej zaskarżoną decyzją z [...] kwietnia 2017 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. z [...] lipca 2015 r. nr [...]. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że decyzja Prezydenta Miasta L. z [...] lutego 2011 r. została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Decyzja ustalająca linię brzegu ma na celu ustalenie granicy między gruntami pokrytymi płynącymi wodami powierzchniowymi, a gruntem przyległym. Przy czym, jak zwrócił na to uwagę organ I instancji linia brzegu może powstać na skutek naturalnych procesów korytotwórczych, bądź jest związana z pracami przeprowadzonymi przez człowieka. Z ustaleniem linii brzegu wiąże się najczęściej przejście własności gruntu, gdyż zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 4a oraz art. 14 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 ze zm.) - zwanej dalej "Prawo wodne", własność Skarbu Państwa stanowią grunty pokryte wodami powierzchniowymi płynącymi, tj. grunty tworzące dna i brzegi cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych zbiorników wodnych, w granicach linii brzegu. Tym niemniej uregulowane w art. 17 ust. 1 Prawa wodnego przejście gruntu niestanowiącego własności właściciela wody na własność właściciela wody związane jest wyłącznie z naturalnym zajęciem gruntu przez śródlądowe wody powierzchniowe płynące.
Wykonanie robót budowlanych kształtujących nowe koryto cieku nie wypełnia przesłanek art. 17 ust. 1 Prawa wodnego. W związku z czym, grunty zajęte przez śródlądowe wody powierzchniowe płynące na skutek prac korytotwórczych przeprowadzonych przez człowieka, nie stają się automatycznie własnością właściciela wody jako grunty gruntami pokryte wodami powierzchniowymi płynącymi. Jak zasadnie wskazał organ I instancji, zmiana trasy koryta cieku naturalnego w wyniku robót regulacyjnych wymaga m.in. wykupu w trybie cywilnoprawnym gruntów stanowiących własność prywatną niezbędnych do realizacji planowanych robót. Wykonanie robót regulacyjnych na prywatnym gruncie bez zachowania wymogów formalno-prawnych nie może skutkować uznaniem zajętych w wyniku tych robót gruntów za "trwale zajęte przez śródlądowe wody powierzchniowe płynące", a co za tym idzie stanowiące własność Skarbu Państwa.