skarg K. J., J. K. i W. C. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w przedmiocie stwierdzenia nieważności dokumentów nadania ziemi
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Balicka, Sędziowie Sędzia WSA Jarosław Stopczyński, Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Protokolant Joanna Kurek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2009 r. sprawy ze skarg K. J., J. K. i W. C. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności dokumentów nadania ziemi 1. uchyla zaskarżoną decyzję w części utrzymującej punkt 2 i punkt 3 decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2004 r. nr [...] oraz uchyla punkt 2 i punkt 3 decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2004 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz skarżących K. J., J. K. i W. C. solidarnie kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. stwierdza, że zaskarżona decyzja w uchylonej części nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 4. oddala wniosek uczestnika L. Z. o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6163 Gospodarowanie nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Uzasadnienie strona 1/4

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2008 r. uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2007 r., o uchyleniu decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia

2004 r., nr [...], i utrzymanej nią w mocy decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2004 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności dokumentów nadania ziemi.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna jest uzasadniona i podzielił zawarty w niej zarzut naruszenia art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - tzn. wyjścia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny poza granice sprawy. Nie budzi wątpliwości okoliczność, iż skargę do WSA wniosły K. J., H. J. i J. K.. Oznacza to, że zakres skargi wniesionej do Sądu przez wspomniane osoby dotyczył jedynie pkt 2 i 3 decyzji Wojewody. Sąd I instancji był zatem uprawniony do rozpoznania sprawy tylko w takim zakresie, a nie - jak to uczynił w sentencji wyroku - do uchylenia w całości zaskarżonej decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Wojewody [...].

Odnosząc się do kolejnego z zarzutów naruszenia przepisów prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. art. 145 § 1 ust. 1 lit c p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nie zawiera on usprawiedliwionej podstawy. Zgodnie z powołaną podstawą prawną, Sąd

I instancji uchylając decyzję musi wykazać, że gdyby nie było stwierdzonego w postępowaniu sądowym naruszenia przepisów postępowania to rozstrzygnięcie sprawy byłoby inne. Rozważania o takiej treści niewątpliwie znalazły się w uzasadnianiu wyroku Sądu I instancji. Podstawę prawną uchylenia decyzji wynikającą z art. 145 § 1 ust. 1 lit c p.p.s.a. należy skorelować w tym przypadku z naruszeniem przez organy administracji art. 156 § 1 pkt 2 kpa, a więc z tą częścią uzasadnienia zaskarżonego wyroku, w której Sąd wskazuje na brak przesłanek do stwierdzenia przez organy orzekające w sprawie rażącego naruszenia prawa.

Pomimo stwierdzenia naruszenia przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się także do zarzutów naruszenia przez Sąd I instancji przepisów prawa materialnego, tj. przepisu § 44 pkt 3 rozporządzenia w sprawie wykonania dekretu PKWN, ponieważ zarzut naruszenia wspomnianego przepisu prawa materialnego dotyczył pkt 2 i 3 decyzji organu I instancji, a te mieściły się w granicach rozpoznania sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny przypomniał, że instytucja stwierdzenia nieważności postępowania stanowi wyjątek od zasady trwałości decyzji administracyjnych, a przesłanki nieważności postępowania wymienione w art. 156 § 1 kpa, powinny być ściśle interpretowane.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6163 Gospodarowanie nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi