Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Teresa Zyglewska (spr.), sędzia WSA Łukasz Krzycki, sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2013 r. sprawy ze skargi M. S. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżącej M. S. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 maja 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 484/11 po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. S. uchylił zaskarżone postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2010 r. utrzymujące w mocy postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w O. z dnia [...] grudnia 2009 r., którym nie uzgodniono warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego jedno lokalowego wraz z garażem na działce nr [...] obręb G., gmina G.
Sąd w uzasadnieniu powołanego orzeczenia stwierdził, że zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem niektórych przepisów mającego zastosowanie w sprawie rozporządzenia Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] listopada 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu [...] (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. Nr [...], poz. [...]). Wskazał, że w § 4 ust. 1 pkt 8) powołanego rozporządzenia wprowadzono zakaz lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. Sąd uznał, że organ dokonując odmowy uzgodnienia projektu decyzji, trafnie powołał się na wymieniony zakaz, bowiem działka objęta projektem decyzji o warunkach zabudowy położona jest w pasie 100 m od linii rzeki [...] Sąd pozytywnie ocenił także kolejne ustalenie organu administracji, co do tego, że w realiach rozpoznawanej sprawy nie występują odstępstwa od ustalonego zakazu zabudowy przewidziane w § 4 ust. 1 pkt 8) oraz w § 4 ust. 5 pkt 2 i 3) powołanego rozporządzenia.
Sąd uwzględnił natomiast zarzut skargi dotyczący wadliwej interpretacji § 4 ust. 5 pkt 1) rozporządzenia. Przywołując treść tego przepisu ["zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy obszarów zwartej zabudowy miast i wsi, w granicach określonych w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin (lub w równorzędnych dokumentach planistycznych) oraz uzupełnień zabudowy mieszkaniowej i usługowej pod warunkiem wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy od brzegów zgodnie z linią występującą na działkach przyległych"] Sąd zakwestionował przyjętą przez organ administracji wykładnię prowadzącą do wniosku, że do wyłączenia zakazu lokalizowania obiektów budowlanych powołany przepis wymaga kumulatywnego spełnienia dwóch wymienionych w nim przesłanek. W ocenie Sądu przepis ten przewiduje dwie niezależne od siebie okoliczności wyłączające zakaz. Pierwsza z nich daje możliwość zabudowy terenów zagospodarowanych, zamieszkałych i stanowiących obszar zwartej zabudowy. Dla ludności zamieszkujących tamte tereny musi być stworzona możliwość rozwoju w granicach tej zwartej zabudowy, niezależnie czy będzie to uzupełnienie zabudowy, czy też nie, oraz czy istnieje możliwość wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy. Samo przeznaczenie w studium wystarcza, aby rozwijać zabudowę zgodnie z istniejącym stopniem zainwestowania, bez wykraczania poza tę uporządkowaną całość urbanistyczną. Druga natomiast, bardziej restrykcyjna przesłanka przewiduje możliwość wyjścia poza teren owej zwartej zabudowy, ale ustanawia pewne warunki. Mianowicie dotyczy uzupełnienia istniejącej już zabudowy, czyli realizuje cel skupienia zabudowy (jak ma to miejsce w przypadku zwartej zabudowy). Jednocześnie ustala, że muszą być zabudowane przynajmniej obydwie przyległe działki oraz istnieje możliwość wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy zgodnie z linią występującą na działkach przyległych.