Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski, Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędzia WSA Anna Szymańska (spr.), Protokolant ref. staż. Renata Puchalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2010 r. sprawy ze skargi M. Ś. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia (...) kwietnia 2010 r. nr (...) w przedmiocie odmowy uzgodnienia warunków zabudowy - oddala skargę -
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2010 r. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska uchylił postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w O. z dnia [...] grudnia 2008 r., którym odmówiono uzgodnienia warunków zabudowy działki o nr. ew. [...], położonej w obrębie S., gmina P., dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz budynku gospodarczego z kuchnią letnią i odmówił uzgodnienia realizacji planowanej inwestycji.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, iż postanowienie wydane w sprawie wniosku organu gminy dotyczące uzgodnienia warunków zabudowy powinno być oparte na przepisach, które w sposób bezpośredni dają podstawę do rozstrzygnięcia w tej sprawie. W związku z powyższym za niezgodne z prawem należy w ocenie organu odwoławczego uznać stanowisko Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w O., iż podstawę orzekania w rozpatrywanej sprawie mógł stanowić mający ogólny charakter przepis art. 73 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska w zw. z art. 5 pkt 8 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody. Przez ograniczenia, o których mowa we wskazanym przepisie należy rozumieć, w kontekście rozpatrywanego wniosku Burmistrza Miasta P., jedynie zakazy wynikające z rozporządzenia ustanawiającego Obszar Chronionego Krajobrazu Pojezierza [...], bowiem tylko one, jako umocowane na podstawie delegacji art. 23 ust. 2 ustawy o ochronie przyrody, dają podstawę do ograniczenia działań na terenie obszaru chronionego krajobrazu we wskazanym przez nie zakresie. Również cele, dla których utworzono dany obszar nie stanowią materialnej podstawy orzekania.
Organ odwoławczy nie podzielił również oceny Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w O., iż jako podstawę odmowy uzgodnienia można było wskazać § 2 ust. 1 pkt 1, 4 i 5 rozporządzenia Wojewody [...]. Nie można było bowiem jako podstawy odmowy uzgodnienia owych warunków wskazać wiercenia własnego ujęcia wody, uznając je za przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko (§ 3 ust. 1 pkt. 41 a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć
Sygn. akt IV SA/WA 1532/10 mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko - Dz. U. Nr 257, poz. 2573 z późn. zm.). Przyjęcie takiego stanowiska wymagałoby bowiem uprzedniego wykazania istnienia jego znaczącego negatywnego wpływu na ochronę przyrody obszaru chronionego krajobrazu. Tego jednak nie dowiedziono. Podobnie za nieuzasadnione uznał organ odwoławczy podstawy odmowy oparte na § 2 ust. 1 pkt 4 i 5 cyt. rozporządzenia, również obejmujące zakazy tyczące stosunków wodnych. Uzasadniając swe stanowisko organ zaznaczył, że w kontrolowanym postanowieniu bezpodstawnie uwzględniono wskazane zakazy, domniemując niejako istnienie negatywnego wpływu planowanej do realizacji studni na tereny wodno-błotne, znajdujące się w najbliższej okolicy.