Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej
Sentencja

Dnia 19 listopada 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jarosław Łuczaj Asesor WSA Paweł Dańczak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 listopada 2020 roku sprawy ze skargi Prezydenta Miasta [...] na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] kwietnia 2020 roku nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6132 Kary pieniężne za naruszenie wymagań ochrony środowiska
Inne orzeczenia z hasłem:
Kara administracyjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Ochrony Środowiska
Uzasadnienie strona 1/10

Prezydent Miast K. (dalej: "skarżący", "strona")) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] kwietnia 2020 r., w której utrzymano w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] listopada 2018 r. wymierzającą skarżącemu karę pieniężną za niedotrzymanie terminów realizacji w latach 2015-2017 zadań określonych w Programie ochrony powietrza dla terenu województwa [...] (dalej: "POP").

Stan sprawy przedstawia się następująco:

[...] Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska (dalej: "Wojewódzki Inspektor", "organ pierwszej instancji", "[...]WIOŚ") decyzją z [...] listopada 2018 r. wymierzył skarżącemu karę pieniężną w wysokości 10 000 zł za niedotrzymanie terminów realizacji w latach 2015-2017 zadań określonych w Planie Działań Krótkoterminowych Programu Ochrony Powietrza zatwierdzonego uchwałą Sejmiku Województwa [...] Nr [...] z dnia [...] listopada 2014 r. w sprawie przyjęcia Programu ochrony powietrza dla terenu województwa [...] mającego na celu osiągnięcie poziomów dopuszczalnych substancji w powietrzu oraz pułapu stężenia ekspozycji, tj. nieinformowanie społeczeństwa o ryzyku wystąpienia przekroczeń lub ich wystąpieniu i nieprowadzenie kontroli palenisk domowych w zakresie przestrzegania zakazu spalania odpadów.

Od powyższej decyzji odwołał się skarżący.

Główny Inspektor Ochrony Środowiska (dalej: "Główny Inspektor", "organ odwoławczy", "GIOŚ") decyzją z [...] kwietnia 2020 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji z [...] listopada 2018 r. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że [...] WIOŚ przeprowadził w okresie od 11 lipca 2018 r. do 2 sierpnia 2018 r. kontrolę wykonania zadań określonych w POP PDK przez skarżącego. W ramach kontroli stwierdzono, że skarżący nie zrealizował w terminie zadań przewidzianych dla Prezydenta Miasta K. na lata 2015 - 2017, tj. nie przekazywał dodatkowych informacji dla dyrektorów placówek opiekuńczych, żłobków, przedszkoli, placówek pomocy społecznej o wskazanym ograniczeniu długotrwałego przebywania podopiecznych na otwartej przestrzeni w celu uniknięcia narażenia na wysokie stężenia zanieczyszczeń oraz nie podejmował kontroli palenisk domowych w zakresie przestrzegania zakazu spalania odpadów. Stwierdzając brak terminowej realizacji zadań określonych w PDK, który stanowi integralną część POP, przez skarżącego - organ uznał, że naruszenie to objęte jest sankcją administracyjną z art. 315a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska [(Dz. U. z 2019 r., poz. 1396, z późn. zm.) - dalej w skrócie: "P.o.ś."] w zw. z art. 23 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska oraz niektórych innych ustaw [(Dz. U. poz. 1479) - dalej jako: "ustawa zmieniająca".

Ustosunkowując się treści odwołania - organ odwoławczy podał, że zgodnie z uzasadnieniem PDK (tabela 132 oraz 133) w przypadku ogłoszenia III lub IV poziomu, urzędy miasta lub gminy przekazują dodatkowe informacje dla dyrektorów placówek opiekuńczych, żłobków, przedszkoli, placówek pomocy społecznej o wskazanym ograniczeniu długotrwałego przebywania podopiecznych na otwartej przestrzeni w celu uniknięcia narażenia na wysokie stężenia zanieczyszczeń. Analizując powyższe zapisy organ zauważył, że autor POP nie ogranicza powyższego obowiązku jedynie do dni w których na terenie ww. placówek odbywają się regularne zajęcia. Działalność tych placówek nie ogranicza się bowiem jedynie do pracy od poniedziałku do piątku. W wielu przypadkach w ww. placówkach prowadzone są zajęcia dodatkowe, które odbywają się w soboty, niedziele, czy też w inne dni wolne od pracy. Ponadto powyższy obowiązek nie odnosi się wyłącznie do placówek funkcjonujących w ograniczonym przedziale czasowym, ale również do placówek opiekuńczo - wychowawczych, pomocy społecznej, świadczących całodobową opiekę. Zgodnie z PDK, działania krótkoterminowe w Gminie K. miały być inicjowane i wdrażane po otrzymaniu pisemnej lub elektronicznej informacji od [...] WIOŚ, przekazanej stronie przez PCZK, o ryzyku wystąpienia przekroczenia poziomu dopuszczalnego lub docelowego danego zanieczyszczenia (poziom I PDK), o wystąpieniu przekroczenia poziomu dopuszczalnego lub docelowego określonego zanieczyszczenia (poziom II PDK), o wystąpieniu przekroczenia poziomu informowania (poziom III PDK) lub po przekroczeniu poziomu alarmowego substancji w powietrzu (poziom IV PDK). Z informacji zamieszczonych w protokole kontroli nr [...] [...] od [...] stycznia 2016 r. PCZK przekazywało powiadomienia o jakości powietrza do Urzędu Miasta K. drogą maiIową na adresy [...] oraz [...]. Również w piśmie z 26 czerwca 2018 r. strona sama wskazała, że od momentu powołania PCZK otrzymywała informacje o jakości powietrza w województwie [...]. Natomiast zamieszczenie na stronie internetowej urzędu przekierowania na stronę [...] WIOS, nie jest wywiązaniem się z powyższego obowiązku. W POP bardzo wyraźnie wskazano, że skarżący każdorazowo po otrzymaniu informacji o wystąpieniu III lub IV poziomu winien niezwłocznie poinformować dyrektorów placówek opiekuńczych, żłobków, przedszkoli, placówek pomocy społecznej o wskazanym ograniczeniu długotrwałego przebywania podopiecznych na otwartej przestrzeni w celu uniknięcia narażenia na wysokie stężenia zanieczyszczeń. Wykonanie przedmiotowego zadania nie może opierać się na uzyskanym efekcie ekologicznym, gdyż w omawianym przypadku można mówić wyłącznie o efekcie zdrowotnym. Działanie to ukierunkowane jest bowiem na ochronę zdrowia podopiecznych wskazanych placówek, tak aby ograniczyć do minimum ich narażenie na wysokie stężenia zanieczyszczeń w powietrzu i strona po otrzymaniu ww. informacji winna niezwłocznie podjąć działania polegające na poinformowaniu dyrektorów powyższych placówek o wskazanym ograniczeniu długotrwałego przebywania podopiecznych na otwartej przestrzeni w celu uniknięcia narażenia na wysokie stężenia zanieczyszczeń.

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6132 Kary pieniężne za naruszenie wymagań ochrony środowiska
Inne orzeczenia z hasłem:
Kara administracyjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Ochrony Środowiska