Fakt, że rozbudowa drogi nr [...] zwiększy bezpieczeństwo ruchu drogowego, co leży w interesie społecznym, jako element ochrony zdrowia i życia ludzkiego - przemawiał za zastosowaniem art. 108 § 2 K.p.a. Niewątpliwie też nadanie tego rygoru leżało w wyjątkowo ważnym interesie inwestora, choćby z uwagi na fakt pozyskania na ten cel środków unijnych i konieczności szybkiego rozliczenia się z nich. Uzasadniając swe stanowisko co do zasadności zastosowania owego rygoru, trafnie wskazał organ odwoławczy, że obecnie brak jest jakichkolwiek urządzeń minimalizujących oddziaływanie istniejącej drogi krajowej nr [...] w zakresie emisji hałasu, co jest wyraźnie odczuwalne dla lokalnych społeczności. Ponadto w ramach planowanej trasy [...] zostaną wybudowane urządzenia odwodnienia drogi, które zabezpieczą wody powierzchniowe i podziemne przed zanieczyszczeniami pochodzącymi od ruchu pojazdów na drodze, także w razie wystąpienia poważnej awarii.
W tym kontekście nadanie klauzuli natychmiastowej wykonalności decyzji środowiskowej, niezbędnej dla decyzji wykonawczej, którą stanowi zezwolenie na realizację inwestycji drogowej tego odcinka drogi [...] - spełniało wymogi art. 108 K.p.a. W ocenie Sądu, co do celowości nadania tego rygoru organ mógł się powołać na dane wynikające z raportu, wskazujące na konieczność realizacji tej inwestycji drogowej (kwestia emisji hałasu, czystości powierza). Wynika z nich, na co wskazał organ odwoławczy, występowanie realnego zagrożenie dla wskazanych wartości, jakimi jest życie i zdrowie ludzkie (ważny interes społeczny) Przemawiał też za tym ważny interes strony - inwestora. Choć nie zostało to w sposób wyraźny i wyczerpujący wykazane w zaskarżonym postanowieniu, w powołaniu się na ustalenia raportu, uchybienie to - zważywszy na specyfikę inwestycji drogowych - nie miało istotnego wpływu na wynik sprawy, zwłaszcza wobec braku wykazania przez Stowarzyszenie, że realizacja tej inwestycji w myśl wskazań owej decyzji środowiskowej, w wyższym stopniu prowadziłaby do naruszenia interesu społecznego, niż jemu służyła. Stowarzyszenie skoncentrowało się jedynie na fakcie zbyt późnego wydaniu tej decyzji środowiskowej i w tym przede wszystkim upatrywało jej wadliwości. Wbrew zatem twierdzeniom skargi, zwłoka w wykonaniu tej decyzji potencjalnie zagrażała dobrom chronionym i wyjątkowo ważnemu interesowi inwestora. Stowarzyszenie zresztą przyznało w skardze, iż każda budowa nowej drogi oraz modernizacja istniejącej, poprzez podniesienie jej parametrów, w istocie zwiększa bezpieczeństwo i poprawę warunków życia ludzi, choć faktu tego nie wiązało z zasadnością nadania decyzji środowiskowej rygoru natychmiastowej wykonalności.
Na aprobatę zasługują także wywody zaskarżonego postanowienia ustosunkowujące się do zarzutów naruszenia art. 8 i art. 10 K.p.a., sformułowanych w zażaleniu.
Zasadne jest również stanowisko GIOŚ, że mimo, iż wniosek inwestora o nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności wpłynął do organu pierwszej instancji przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla planowanej trasy [...] (w dniu [...] października 2013 r.), skoro Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w [...] nie zawarł takiego rozstrzygnięcia w sentencji decyzji z dnia [...] stycznia 2014 r. - to dopuszczalnym było wydanie odrębnego postanowienia regulującego tę kwestię, w trybie art. 108 § 2 K.p.a.
Wskazać także należy, że stanowisko o dopuszczalności nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzjom środowiskowym akcentowane jest w orzecznictwie Sądów Administracyjnych (por. m. in. wyrok NSA z 8.12.2011 r., sygn. akt II OSK 2169/11 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 18.03.2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 32/10 - publ. strona z orzeczeniami NSA i WSA - cbois.nsa.gov.pl).
Z przytoczonych przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 1270 ze zm.) - orzekł jak w sentencji.