Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędziowie asesor WSA Aneta Opyrchał (spr.), asesor WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant A. D., po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2007 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia (...) maja 2007 r. nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję z dnia (...) listopada 2006 r.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją (...) maja 2007r. utrzymał w mocy decyzję własną z (...) listopada 2006r. odmawiającą J. Z. stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Rolnictwa z (...) listopada 1955r., nr (...), utrzymującego w mocy decyzję Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (...) z (...) kwietnia 1955r., nr (...) uznającą, że nieruchomość ziemska położona w Z. pod nazwą "K.", stanowiąca własność L. Z. przeszła na rzecz Skarbu Państwa na podstawie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1945r., nr 3, poz. 13).
W uzasadnieniach podjętych rozstrzygnięć organ zwrócił uwagę, iż rozpoznaje sprawę będąc związany zapadłym wcześnie wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 grudnia 2001r., sygn. akt IV SA 2253/99. Przedmiotem postępowania było zbadanie, czy Minister Rolnictwa orzeczeniem z (...) listopada 1955r. utrzymującym w mocy decyzję Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (...) z (...) kwietnia 1955r. w sposób rażący naruszył prawo, nie zaś merytoryczne rozpoznanie sprawy. J. Z. - spadkobierca L. Z. i inicjator postępowania nieważnościowego wywodził, z powołaniem się na uchwałę Trybunału Konstytucyjnego z 19 września 1990r., iż przejęcie wyżej opisanej nieruchomości na podstawie dekretu o reformie rolnej nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa, bowiem nieruchomość ta nie miała charakteru rolnego nieruchomości ziemskiej z racji rozparcelowania w 1933r. na działki budowlane, które winny być wyłączone z przejęcia. Z akt sprawy wynika, iż L. Z. był właścicielem majątku ziemskiego "K." oraz współwłaścicielem majątku ziemskiego "R.". Łączna powierzchnia powyższych nieruchomości wynosiła około 249 ha, przekroczona więc została norma obszarowa, o której stanowił dekret o przeprowadzeniu reformy rolnej. Zdaniem organu naczelnego, okoliczność, że podczas II wojny światowej nieruchomość "K." była użytkowana przez okupantów, nie oznacza, że L. Z. wyzbył się prawa własności do tej nieruchomości.
Według organu naczelnego z dokumentów archiwalnych znajdujących się w aktach sprawy nie wynika, aby przedmiotowa nieruchomość przed wejściem w życie dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej została rozparcelowana na działki budowlane. Parcelacja nieruchomości "K." istotnie miała miejsce, jednak w jej wyniku nieruchomość ta o powierzchni 43,9565 ha została w 1933r. podzielona na mniejsze parcele, które nie stały się automatycznie działkami budowlanymi. Przedmiotową parcelację przeprowadzono na podstawie ustawy z dnia 28 grudnia 1925r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz.U. z 1936r., nr 1, poz. 1). Na planie rozparcelowanego majątku prywatnego "K." sporządzonego w 1933r. przez mierniczego przysięgłego A. K. widnieje napis, iż plan ten jest zgodny z orzeczeniem z dnia (...) listopada 1933r., nr (...), mocą którego zatwierdzony został projekt parcelacji. Powierzchnia działek na planie jest bardzo zróżnicowana, wynosi od 3,7530 ha do 0,0850 ha. Ponadto z planu tego wynika, iż cześć działek stanowiła ogrody owocowe, cześć łąki, cześć rolę. Na parcele ogrodniczo - warzywne przeznaczono grunty o obszarze około 25 ha położone w północno - wschodniej części majątku, resztę zaś gruntu o obszarze około 21 ha przeznaczono na parcele robotnicze, urzędnicze, rzemieślnicze i letniskowe. Zdaniem organu ów plan parcelacyjny nie podzielił tego majątku na działki budowlane, a jedynie na mniejsze parcele rolne.