Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Golat (spr.), sędzia WSA Łukasz Krzycki, Protokolant ref. staż. Agnieszka Jastrzębska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2016 r. sprawy ze skargi N.H. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy oddala skargę
Zaskarżoną decyzją, wydaną na podstawie art. 164, w zw. z art. 100 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2013 r., poz. 1650, sprostowanie Dz. U. z 2014 r., poz. 463, z późn. zm.) oraz art. 127 § 2 i art. 138 § 3 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz.U. z 2013 r., poz. 267, z późn. zm.), określanej dalej jako K.p.a., po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez N.H., przedstawiciela ustawowego obywatela [...] W. - małoletniego N.H., ur. [...] r., od decyzji Wojewody [...] z dnia [...].02.2015 r. nr [...], orzekającej o odmowie udzielenia małoletniemu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców postanowił utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że w dniu 1.10.2014 r. N.H. wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla swojego syna - małoletniego N.H., w celu połączenia z rodziną.
Decyzją z dnia [...].02.2015 r. nr [...] Wojewoda [...], na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 1, w zw. z art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o cudzoziemcach odmówił udzielenia małoletniemu N.H. zezwolenia na pobyt czasowy stwierdzając, iż "organ prowadzący postępowanie nie może ocenić, że wnioskodawca sprawował jakąkolwiek pieczę nad osobą i majątkiem syna. W ocenie organu prowadzącego postępowanie w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z próbą obejścia przepisów dotyczących wjazdu i pobytu cudzoziemców na terytorium Polski, w celu umożliwienia małoletniemu N.H. pobytu w Polsce."
Od powyższego rozstrzygnięcia pełnomocnik przedstawiciela ustawowego małoletniego cudzoziemca wniósł odwołanie do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji ci i udzielenie małoletniemu N.H. zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie następujących przepisów:
- art. 80, w zw. z art. 107 § 3 K.p.a. poprzez dokonanie dowolnej oceny materiału dowodowego zebranego w toku postępowania poprzez przyjęcie, iż pan N.H. nie sprawował opieki nad swoim synem art. 7 i 77 § 1 K.p.a. poprzez pominięcie części materiału dowodowego, m.in. treści zeznań złożonych przez rodziców małoletniego cudzoziemca art. 10 oraz 40 § 2 K.p.a. poprzez niepowiadomienie pełnomocników strony o wezwaniu pana N.H. oraz pani C.T. do złożenia zeznań w charakterze świadków oraz obrazę przepisów prawa materialnego poprzez naruszenie art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. b, pkt 2 i 3 ustawy o cudzoziemcach, w związku z niestwierdzeniem, iż małoletni cudzoziemiec spełnia dyspozycje w/w przepisów.
Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, z późn. zm.) oraz Konwencji o prawach dziecka, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526, z 2000 r. Nr 2, poz. 11 oraz z 2013 r., poz. 677). Z uwagi na powyższe okoliczności, pełnomocnik strony uznał wniesienie przedmiotowego odwołania za uzasadnione.