Sprawa ze skargi na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w przedmiocie oddalenia skargi na bezczynność organu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Kaja Angerman sędzia del. SO Aleksandra Westra po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi P. Z. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] kwietnia 2020 r. Nr [...] w przedmiocie oddalenia skargi na bezczynność organu oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżonym postanowieniem z [...] kwietnia 2020 r. (znak [...]) Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska (dalej "GDOŚ") na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 1 w zw. z art. 144 k.p.a. oraz art. 6 § 1a ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r., poz. 288 ze zm. - dalej "u.p.e.a."), utrzymał w mocy - po rozpoznaniu wniosku P. Z. (dalej: "skarżący"’ "strona") o ponowne rozpatrzenie sprawy - własne postanowienie z [...] kwietnia 2017 r. (znak [...]) o oddaleniu skargi na bezczynność Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] (dalej "RDOŚ") w zakresie podjęcia czynności administracyjnych zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych wobec Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad (dalej: "GDDKiA") w [...] w związku z realizacją decyzji RDOŚ w [...] z [...] stycznia 2009 r., znak: [...], o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia pn. Budowa obsługi komunikacyjnej terenów sąsiadujących z linią kolejową [...] oraz z projektowaną trasą ekspresową [...] - budowa ul. [...].

Wnioskiem z dnia 6 października 2016 r. skarżący zwrócił się do RDOŚ o podjęcie czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych wobec GDDKiA w związku z uchylaniem się od realizacji obowiązku wynikającego z pkt IV decyzji RDOŚ z dnia [...] stycznia 2009 r., znak [...], o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia pn. "Budowa obsługi komunikacyjnej terenów sąsiadujących z linią kolejową [...] oraz z projektowaną trasą ekspresową [...] - budowa ulicy [...]" - polegającego na zastosowaniu odpowiednich, dodatkowych środków ochronnych, w tym ekranów akustycznych oraz specjalnej stolarki okiennej w związku ze stwierdzonym przekroczeniem dopuszczalnych norm hałasu na terenach zabudowy mieszkaniowej.

Następnie, w skardze do GDOŚ z 20 lutego 2017 r. skarżący zarzucił RDOŚ bezczynność polegającą na uchylaniu się od podjęcia czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych. GDOŚ postanowieniem z [...] kwietnia 2017 r., oddalił skargę na bezczynność RDOŚ. Strona złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej postanowieniem z [...] kwietnia 2017 r. Po ponownej analizie sprawy GDOŚ postanowieniem z [...] września 2017 r., znak: [...], utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie z [...] kwietnia 2017 r. oddalające skargę na bezczynność.

P. Z. wniósł skargę na powyższe postanowienie GDOŚ z [...] września 2017 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej: "WSA w Warszawie"). WSA w Warszawie w sprawie o sygn. akt IV SA/Wa 251/18, wyrokiem z 26 września 2018 r. uchylił zaskarżone postanowienie z dnia 26 września 2017 r. W swoim uzasadnieniu WSA podkreślił w szczególności wagę właściwego uzasadnienia postanowienia - nie powinno ono pozostawiać wątpliwości po stronie wnioskodawcy. Jak wskazał WSA, takiego uzasadnienia zabrakło.

Strona 1/5