Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Protokolant sekr. sąd. Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2011 r. sprawy ze skargi [...] Parku Krajobrazowego na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000. - oddala skargę -
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 sierpnia 2011 r., sygn. akt II OSK 1587/10, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej L. O., uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 marca 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 2102/09 i przekazał do ponownego rozpatrzenia sprawę ze skargi [...] Parku Krajobrazowego na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] października 2009 r. w przedmiocie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny powołanym powyżej wyrokiem uchylił postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] października 2009 r. o uchyleniu postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w O. z dnia [...] czerwca 2009 r. o nałożeniu obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000 planowanej budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce nr ew.[...], położonej obrębie I., gm. R. i jednoczesnym stwierdzeniu braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania tego przedsięwzięcia na obszar Natura 2000. Sąd uznał, że organ przedwcześnie przesądził o braku potrzeby przeprowadzenia oceny przedmiotowego przedsięwzięcia na obszar Natura 2000. Nie podzielił stanowiska organu, że znaczne zainwestowanie terenu i wzmożona turystyka przemawia za zbędnością przeprowadzenia takiej oceny. W ocenie Sądu powołanie się przez organ na masową zabudowę jeziora B. w sąsiedztwie Puszczy P. i na terenie obszarów Natura 2000 wskazywałaby właśnie na potrzebę przeprowadzenia tej oceny oddziaływania. Z obowiązujących przepisów oraz orzecznictwa ETS nie wynika, aby dopuszczenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej na duża skalę, wbrew zasadzie przezorności, mogło przemawiać za zasadnością odstąpienia od sporządzenia takiej oceny w niniejszej sprawie, zwłaszcza wówczas, gdy dokonane już zainwestowanie tego obszaru mogło wywołać znaczące skutki.
Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu powołanego wyżej wyroku z dnia 8 lipca 2011 r. wskazał, że Sąd I instancji dokonał wadliwej oceny stanu faktycznego sprawy ustalonego przez organ drugiej instancji, w tym również w zakresie oceny ryzyka znaczącego wpływu zamierzonego przedsięwzięcia na obszar
Natura 2000, także w świetle zasady przezorności w rozumieniu art. 6 ust. 2 Prawa ochrony środowiska. W świetle ustaleń stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie zachodzi przypadek z art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 3 października 2008 r., do wydania postanowienia o braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania danego przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, albowiem przedsięwzięcie polegające na budowie domu jednorodzinnego nie jest przedsięwzięciem mogącym potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko w sytuacji, gdy teren, na którym ma być ona realizowana, jest już użytkowany w celach rekreacyjno-turystycznych. Sąd drugiej instancji wskazał, że w tym zakresie podziela stanowisko zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2011 r., sygn. akt II OSK 1300/10. Sąd I instancji niewłaściwie zastosował art. 33 ust. 2 ustawy o ochronie przyrody, jak też art. 97 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu (...), ponieważ stosując te przepisy popełnił błąd w subsumcji, czyli niewłaściwie uznał, iż stan faktyczny przyjęty w sprawie odpowiada stanowi faktycznemu zawartemu w hipotezie normy prawnej zawartej w tych przepisach. Realizacja tego rodzaju przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 "Puszcza P." jak i na projektowanym obszarze Natura 2000 "Ostoja P." nie może a priori z tej przyczyny wykluczać jego realizacji. Nie jest to obszar specjalny o charakterze ekologicznym, w obrębie którego obowiązuje specjalny reżim prawny taki jak dla parku narodowego, czy też rezerwatu przyrody.