Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Golat (spr.), Sędziowie sędzia WSA Joanna Borkowska, sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska, Protokolant spec. Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2019 r. sprawy ze skargi Miasta [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę
Zaskarżonym aktem, wydanym dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] Wojewoda [...], działając na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) stwierdził nieważność uchwały Nr [...] Rady Miasta W. z [...] marca 2019 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru K., w odniesieniu do ustaleń części graficznej, w zakresie, w jakim dopuszcza do realizacji budynków w odległości mniejszej niż 12 m od granicy lasu, na terenach oznaczonych symbolami:
- 5 MN od granicy lasu oznaczonego symbolem 2ZL;
- 8 MN od granicy lasów oznaczonych symbolami 3ZL i 4ZL;
- 11MN od granicy lasu oznaczonego symbolem 1ZL;
- 16 MN od granicy lasu oznaczonego symbolem 5ZL.
W uzasadnieniu wskazał, że na sesji w dniu [...] marca 2019 r. Rada Miasta W. podjęła uchwalę Nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru K..
Uchwałę tę podjęto na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 20 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945, ze zm.), zwanej dalej ustawą".
Organ nadzoru wyjaśnił, że miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego są aktami prawa miejscowego, te zaś są źródłami prawa powszechnie obowiązującego. Mają moc wiążącą na obszarze działania organu, które je ustanowił, jednak w konstytucyjnej hierarchii źródeł prawa powszechnie obowiązującego znajdują się na końcu, tj. za konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi za zgodą wyrażoną w ustawie, ustawami, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi oraz rozporządzeniami. Oznacza to konieczność zachowania zgodności z wszystkimi wyżej wymienionymi typami aktów prawnych (z czym wiąże się zasada lex interior non derogat legi superiori).
Dokonując oceny prawnej uchwały, Wojewoda stwierdził, że przy jej podejmowaniu doszło do naruszenia przepisów odrębnych, w zakresie braku jednoznacznych ustaleń, dotyczących określenia zasad kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenów, oznaczonych symbolami: 5MN, 8MN, 11MN i 16MN, przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (vide § 4 ust. 1 pkt 1 i § 19 uchwały), w związku z ich położeniem w sąsiedztwie lasów.
Stosownie do dyspozycji art. 1 ust. 2 pkt 5 ustawy, w planowaniu i zagospodarowaniu uwzględnia się zwłaszcza wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia. Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 9 ustawy "2. W planie miejscowym określa się obowiązkowo: (...) 9) szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy", przy czym jedną z zasad sporządzanego planu miejscowego jest jego sporządzenie zgodnie z przepisami odrębnymi, co wynika z art. 15 ust. 1 ustawy. Ponadto, zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia, określenie sposobów zagospodarowania oraz ograniczeń w ich użytkowaniu, w tym zakazu zabudowy, winno odbywać się poprzez sformułowanie nakazów, zakazów, dopuszczeń i ograniczeń w zagospodarowaniu terenów.