Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2009 r. sprawy ze skargi "D." S.A. z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty rocznej z tytułu wyłączenia z produkcji gruntu leśnego - oddala skargę -
Dyrektor Generalny Lasów Państwowych decyzją z [...] czerwca 2009r. -zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - na podstawie art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 5 i art. 12 ustawy z dnia 3 lutego 1995r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych ((Dz.U. z 2004r. Nr 121, poz. 1266, ze zm.) - dalej w skrócie: ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w T. z [...] lutego 2009r. ustalającą dla "G." S.A. w B. opłatę roczną za 2009r. z tytułu trwałego wyłączenia z produkcji 1,57 ha gruntów leśnych nie stanowiących własności Skarbu Państwa (dz. ewid. nr [...] w obr. ewid. nr [...] m. B.) przeznaczonych na cele nieleśne - w kwocie 14 368,33 zł oraz zobowiązał do uiszczenia opłaty rocznej do 30 czerwca 2009r.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wskazał, iż w przypadku rozważanej opłaty rocznej brak jest niezbędnych elementów pozwalających uznać, że jest to świadczenie o charakterze publiczno - prawnym. Opłata ta nie stanowi świadczenia wzajemnego za usługi ze strony państwa. Ponadto nie ma ona celu fiskalnego, ale stanowi ekonomiczny środek ochrony gruntów rolnych i leśnych. Opłaty roczne stanowią środki funduszu leśnego, którym dysponuje Dyrektor Generalny Lasów Państwowych. Kwoty wpływające z tego tytułu nie stanowią dochodu Lasów Państwowych, a wpływają na osobne konto Funduszu Leśnego przeznaczonego na zalesianie gruntów niestanowiących własności Skarbu Państwa, realizację zadrzewien na tych gruntach i inne prace związane z usuwaniem skutków klęsk i prowadzeniem gospodarki w lasach niepaństwowych.
Ponadto organ wskazał, iż ustawa z 26 marca 1982r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych mimo istnienia regulacji prawnej dotyczącej zwolnień zawartej w art. 31 ust. 1 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych zawierała własną, odrębną regulację (art. 13 ust. 1 pkt 5) dotyczącą zwalniania z obowiązku uiszczania opłat rocznych za grunty wyłączone z produkcji rolnej i leśnej. Zwolnienia dotyczyły jednie osób działających poza sferą produkcji materialnej. Obecnie obowiązująca ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych z 3 lutego 1995r. nie przewiduje żadnych zwolnień od uiszczania opłat rocznych, a jedynie zawiera zamknięty katalog przypadków, w których obciążenia te mogą być umorzone. Tym samym opłata roczna określona w art. 12 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie ma charakteru publicznoprawnego, a co za tym idzie zakłady pracy chronionej nie są zwolnione od uiszczania tej opłaty.
Stosownie do treści art. 31 ust. 1 pkt 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zakłady pracy chronionej nie są zwolnione od uiszczania opłat skarbowych i opłat sankcyjnych. Minister Finansów w rozporządzeniu z 7 lipca 2004r. w sprawie wykazu opłat o charakterze sankcyjnym, które weszło w życie 31 lipca 2004r., określił opłaty sankcyjne. Wśród nich nie ma opłaty z tytułu wyłączenia gruntów rolnych i leśnych z produkcji. Nie oznacza to jednak, że zakłady pracy chronionej są zwolnione z tej opłaty, skoro nie jest to świadczenie o charakterze publicznoprawnym.