Sąd nie podziela stanowiska skarżącego odnośnie tego, że w okolicznościach niniejszej sprawy organ powinien zastosować przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej i na tej podstawie przekazać Stowarzyszeniu dokument o nazwie "Wytyczne Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w zakresie wprowadzania zmian w przebiegu granic i Standardowych Formularzach Danych Obszarów Natura 2000".
Stwierdzić należy, że ustawodawca, określając w art. 2 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku jej relacje z innymi, szczegółowymi aktami mogącymi stanowić podstawę do ubiegania się o informacje o stanie środowiska (zwłaszcza ustawą z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych, Dz. U. Nr 182, poz. 1228), nie dokonał precyzyjnego określenia zależności miedzy rozwiązaniami wynikającymi z ustawy a tymi znajdującymi się w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Jednakże, biorąc pod uwagę charakter regulacji, reguł kolizyjnych powinno się poszukiwać w ustawie o dostępie do informacji publicznej, ponieważ jest to akt generalny w stosunku do ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku. Przewiduje ona w art. 1 ust. 2, że przepisy tej ustawy nie wyłączają obowiązywania przepisów innych ustaw, określających odmiennie zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Dlatego należy przyjąć, że w razie odmiennego uregulowania dostępu do informacji w ustawie o dostępie do informacji publicznej oraz w ustawie o dostępie do informacji o środowisku i jego ochronie oraz o ocenach oddziaływania na środowisko pierwszeństwo będą miały rozwiązania zawarte w tej ostatniej, jako bardziej szczegółowej. Natomiast jeśli konkretne zagadnienie nie jest unormowane w ustawie o dostępie do informacji o środowisku lub zrobiono to tylko fragmentarycznie, to zastosowanie znajdować będą rozwiązania wynikające z ustawy o dostępie do informacji publicznej jako bardziej ogólne i dotyczące wszystkich rodzajów informacji publicznej, w tym również o stanie i ochronie środowiska (por. K. Gruszecki: Komentarz do art. 2 ustawy udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, Wydawnictwo LEX, analogiczny pogląd, który nie stracił na aktualności na gruncie poprzednio obowiązujących rozwiązań prawnych zaprezentował Ł. Radwanowicz, Administracyjne aspekty dostępu do informacji o środowisku i jego ochronie, Ochrona Środowiska - Przegląd 2003 r., nr 1, s.40).
Mając powyższe na uwadze Sąd skargę oddalił, na podstawie art. 151 p.p.s.a.