Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Durzyńska, Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant Ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2015 r. sprawy ze skargi Rady Gminy W. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały I. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzające nieważność uchwały nr [...] Rady Gminy W. z dnia [...] stycznia 2015 r. w zakresie: 1. ust. 1 pkt 6, pkt 7 i pkt 10 załącznika nr 1 do uchwały, 2. ust. 1 pkt 9 załącznika nr 1 do uchwały, co do sformułowania: "posiadać aktualną umowę z podmiotem prowadzącym schronisko", 3. ust. 1 pkt 3, pkt 12 i pkt 13 załącznika nr 2 do uchwały, 4. ust. 1 pkt 4 załącznika nr 3 do uchwały, co do sformułowań: "teren grzebowiska zwłok zwierzęcych i ich części powinien" oraz "nie podlegać zalewom oraz posiadać ukształtowanie umożliwiające łatwy spływ wód deszczowych. Na terenie grzebowiska zwierciadło wody gruntowej powinno znajdować się na głębokości nie płycej niż 2,5 m od powierzchni terenu, przy czym nie może być ono nachylone ku zabudowaniom lub ku zbiornikom albo innym ujęciom wody służącym za źródło zaopatrzenia w wodę do picia i potrzeb gospodarczych.", 5. ust. 1 pkt 5 załącznika nr 3 do uchwały, 6. ust. 1 pkt 3 załącznika nr 4 do uchwały, II. oddala skargę w pozostałej części; III. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącej Gminy W. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem zaskarżenia jest rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody [...] z [...] lutego 2015 r., którym - na podstawie art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.) - stwierdzono nieważność uchwały Rady Gminy W. w sprawie określenia wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie ochrony przed bezdomnymi zwierzętami, prowadzenia schronisk dla bezdomnych zwierząt, a także grzebowisk i spalarni zwłok zwierzęcych i ich części, zwanej dalej "Uchwałą", co do następujących postanowień tego aktu:
- ust. 1 pkt 5 - 12 załącznika nr 1;
- ust. 1 pkt 3, 5, 12-15 załącznika nr 2;
- ust. 1 pkt 4, 5, 7, 9-11 załącznika nr 3;
- ust. 1 pkt 3, 5, 8, 9 i 10 załącznika nr 4.
Z uwagi na użycie w treści załączników do Uchwały jednostek redakcyjnych w postaci ustępów jedynie o numerze "1", w dalszej części uzasadnienia pominięto oznaczania w tym zakresie, jako nie odgrywające roli dla identyfikacji konkretnych postanowień przedmiotowego aktu.
W skardze, Rada Gminy W., reprezentowana przez Pełnomocnika - radcę prawnego, zarzuciła naruszanie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2013 r., poz. 1399 ze. zm.), poprzez przyjęcie, że uchwała w zakresie, w którym stwierdzono jej nieważność wykracza poza delegację ustawową.
Uzasadniając skargę wskazano:
- zdaniem organu nadzoru Uchwała zawiera postanowienia, które dotyczą obowiązków przedsiębiorcy w czasie wykonywania działalności, już po uzyskania zezwolenia, co wykracza poza delegację określoną w art. 7 ust. 3; Uchwała wprowadziła wymaganie, aby ubiegający się o zezwolenie dysponował odpowiednio przeszkoloną kadrą: pkt 5 w załączniku nr 1, pkt 11 w załączniku nr 2, pkt 11 w załączniku nr 3 oraz pkt 10 w załączniku nr 4; w ocenie Rady Gminy powyższe regulacje nie odnoszą się wyłącznie do warunków wykonywania zezwolenia, ale mogą być brane pod uwagę, a tym samym stanowić wymaganie już na etapie ubiegania się o zezwolenie; w związku z tym, wymagania w tym zakresie nie stanowią wykroczenia poza delegację ustawową, ani nie pozostają w kolizji z innymi powszechnie obowiązującymi przepisami,
- organ nadzoru zakwestionował postanowienia Uchwały dotyczące wymogu, aby przedsiębiorca oraz zatrudnione przez niego osoby nie były prawomocnie skazane za przestępstwa i wykroczenia przeciwko zwierzętom, w szczególności z art. 35 i 37 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2013 r. poz. 856 ze zm.) - wymaganie z pkt 6 i 7 w załączniku nr 1, pkt 12 i 13 w załączniku nr 2; zdaniem Rady dokonana przez organ nadzoru wykładnia, w świetle art. 35 i 37 ustawy o ochrony zwierząt, jest wadliwa; czym innym jest bowiem określenie wymogów dla przedsiębiorców, a czym innym katalog kar wobec osób dopuszczających się przestępstw i wykroczeń wobec zwierząt; Rada, jako podmiot uprawiony, może wymagać od przedsiębiorcy spełnienia określonych wymagań oraz decydować czy - na jej terenie - schronisko może prowadzić podmiot, wobec, którego orzeczono kary za przestępstwa i wykroczenia przeciwko zwierzętom; wprowadzając wymóg niekaralności, nie wkroczono w kompetencje sądów, powołanych do orzekania na podstawie art. 35 i 37 ustawy o ochronie zwierząt; nie można zgodzić się z wykładnią organu nadzoru, jakoby tylko orzeczenie przez sąd zakazu prowadzenia określonej działalności mogło wpłynąć na kwestię wydania zezwolenia,