Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska, asesor WSA Anna Sidorowska-Ciesielska (spr.), Protokolant sekr. sąd. Karolina Heman, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2018 r. sprawy ze skargi Fundacji "[...]" z siedzibą w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w przedmiocie odebrania psa oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z [...] lutego 2018 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpatrzeniu odwołania Fundacji [...] z siedzibą w W., utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z [...] stycznia 2018 r. umarzającą postępowanie w sprawie odebrania psa. W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 105 K.p.a., gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości lub w części. Postępowanie dotyczyło odebrania psa rasy bokser T. M. na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2017 r., poz. 1840) . W trakcie postępowania okazało się, że pies zdechł, a właściciel nie żyje. W związku z tym organ odwoławczy stwierdził, że postępowanie stało się bezprzedmiotowe i należało jej umorzyć.
Fundacja [...] z siedzibą w W. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w. [...] z [...] lutego 2018 r., zarzucając naruszenie:
1) art. 105 § 1 K.p.a. poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że postępowanie w przedmiocie odebrania zwierzęcia staje się bezprzedmiotowe w razie śmierci zwierzęcia lub jego właściciela, gdy okoliczności te nie mają żadnego znaczenia dla wydania decyzji w przedmiocie tymczasowego odbioru zwierzęcia na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt;
2) art. 7, 77 i 107 § 3 K.p.a. poprzez nieprzeprowadzenie czynności niezbędnych do załatwienia sprawy, tj. nieustalenie następców prawnych A. M. oraz niewezwanie ich do udziału w postępowaniu, niewypożyczenie akt sprawy karnej sygn. akt [...] oraz nieprzeprowadzenie dowodu z opinii biegłego w celu ustalenia, czy w dacie odbioru psa od właściciela występowało znęcanie się nad zwierzęciem w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt oraz nieustalenie wystarczającego stanu faktycznego sprawy istniejącego w dacie wydania decyzji;
3) art. 77, 80 i 107 § 3 K.p.a. poprzez niezebranie wyczerpującego materiału dowodowego, tj. niezapoznanie się z aktami sprawy karnej sygn. akt [...] oraz nieprzeprowadzenie dowodu z opinii biegłego w celu ustalenia, czy w dacie odbioru psa od właściciela występowało znęcanie się nad zwierzęciem w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt i w następstwie niedokonania wszechstronnej i obiektywnej oceny, obejmującej rozpatrzenie całego materiału dowodowego oraz ostatecznie rzetelnego uzasadnienia m.in. dokonanej oceny dowodów i stanowiska organu;
4) art. 153 § 1 P.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie w postępowaniu poprzedzającym wydanie decyzji oceny prawnej oraz wskazań Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zawartych w uzasadnieniu wyroku z 12 czerwca 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 159/16 i w związku z tym niezgodne z tym orzeczeniem uznanie, że w przypadku śmierci psa, którego dotyczyło postępowanie oraz jego właściciela, postępowanie w sprawie dotyczącej wydania decyzji w przedmiocie stwierdzenia odbioru tymczasowego zwierzęcia na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt stało się bezprzedmiotowe oraz podlegało umorzeniu na podstawie art. 105 § 1 K.p.a., a w konsekwencji niepodjęcie działań w celu zgromadzenia materiału dowodowego umożliwiającego rozstrzygnięcie sprawy, uwzględniającego całą dokumentację leczenia psa;