Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Wykowski, Sędziowie sędzia WSA Anita Wielopolska, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Protokolant ref. staż. Patryk Wernio, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi A.W. na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych oddala skargę
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Prezes Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu utrzymał w mocy własną decyzję nr [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej nr [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. o odmowie potwierdzenia, że A. W., spełnia warunki, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych.
W uzasadnieniu organ podał, że w dniu 9 stycznia 2017 r. do Instytutu Pamięci wpłynęło pismo A. W., w którym podkreślił on, że Instytut Pamięci nie posiada żadnych dowodów na rzekomą jego współpracę ze służbami, w szczególności zobowiązania do współpracy, pokwitowań otrzymanego wynagrodzenia, oryginałów czy kopii sporządzanych meldunków lub raportów. Strona stwierdziła, że w zasobach Instytutu Pamięci znajduje się dokument (wyciąg z listy wynagrodzeń tajnych współpracowników), z którego wynika, że tajny współpracownik o pseudonimie "[...]" ("[...]") nie otrzymywał wynagrodzenia.
W dniu [...] stycznia 2017 r. Prezes Instytutu Pamięci wydał decyzję nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej nr [...] z dnia [...] grudnia 2015 r.
Po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Prezes IPN podał, że dotyczące A. W. dokumenty archiwalne, które były podstawą wydania decyzji w niniejszej sprawie, były wnioskodawcy znane. A. W. miał więc pełną świadomość, które dokumenty archiwalne były podstawą orzekania organu w przedmiocie potwierdzenia spełnienia warunków, o których mowa w art. 4 ustawy o działaczach opozycji, różnił się jedynie w ocenie charakteru tych dokumentów w świetle przesłanek sformułowanych w art. 4 ustawy o działaczach opozycji.
Prezes Instytutu Pamięci podał, że był organem właściwym do wydania rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie zgodnie z dyspozycją 5 ust. 1 ustawy o działaczach opozycji. Zarówno samo rozstrzygnięcie zawarte w decyzji nr [...], jak i jego uzasadnienie nie budzą żadnych wątpliwości. Zdaniem organu niesłuszny jest zarzut skarżącego, że decyzja nr [...] nie zawierała podstawy prawnej. Podstawa taka nie tylko istniała, ale również została prawidłowo wskazana nie tylko w treści decyzji nr [...], ale również w treści zaskarżonej decyzji nr [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. Przepisami, które stanowią podstawę prawną są art. 4 oraz art. 5 ust. 1 ustawy o działaczach opozycji. Wskazał, że stan faktyczny sprawy został ustalony w sposób w prawidłowy, podkreślił również, że nie badał tego, czy dokumenty zgromadzone przez organ bezpieczeństwa państwa zawierają prawdziwe informacje, ani tego, czy określone zdarzenia miały miejsce w świecie rzeczywistym.
Prezes Instytutu Pamięci podał, że w decyzji ostatecznej nr [...] nie stwierdzono istnienia w zasobie archiwalnym dokumentów wytworzonych przez A. W. Analiza treści materiałów zgromadzonych w toku postępowania zakończonego wydaniem decyzji nr [...] prowadzi jednak do wniosku, że A. W. brał udział w wytwarzaniu niektórych dokumentów. Chodzi o wyciągi z materiałów operacyjnych sporządzonych na podstawie informacji przekazanych przez tajnego współpracownika o pseudonimie "[...]" (informacja z dnia [...] stycznia 1988 r. - w aktach o sygn. [...] tom I; informacja z dnia [...] lutego 1988 r. w aktach o sygn. [...] tom III; informacje z dnia [...] sierpnia 1988 i [...] lutego 1989 r. - w aktach o sygn. [...] tom IV; informacja z dnia [...] maja 1989 r. - w aktach o sygn. [...] tom I; informacja z dnia [...] grudnia 1989 r. - w aktach o sygn. [...]; informacja z dnia [...] maja 1989 r. - w aktach o sygn. [...]) oraz "[...]" (informacja z dnia [...] lutego 1986 r. - w aktach o sygn. [...] tom V; informacje z dnia [...] lutego 1987 r., [...] lutego 1987 r. i [...] marca 1987 r. - w aktach o sygn. [...] tom II). Sporządził je kpt E. S., oficer wymieniony w dokumentach ewidencyjnych jako funkcjonariusz rejestrujący (prowadzący) A. W. jako tajnego współpracownika. Z uwagi na charakter tych dokumentów, ich treść, pseudonim tajnego informatora będącego źródłem tych informacji oraz osobę oficera prowadzącego, organ przyjął, iż do ich wytworzenia konieczny był udział wnioskodawcy, dostarczającego organowi bezpieczeństwa państwa informacje w ramach czynności wykonywanych w charakterze tajnego współpracownika posługującego się pseudonimami "[...]" oraz "[...]". A. W. nie spełnia zatem warunków, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o działaczach opozycji.