Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Golat (spr.), sędzia WSA Przemysław Żmich, Protokolant st. ref. Agnieszka Jastrzębska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2017 r. sprawy ze skargi Fundacji [...] z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] Minister Środowiska, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23), określanej dalej jako K.p.a. i art. 377a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2016 r., poz. 672), umorzył postępowanie odwoławcze z odwołania Fundacji [...] w K. od decyzji Marszałka Województwa [...] Nr [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. Decyzją tą Marszałek Województwa [...] zmienił, na podstawie art. 155 K.p.a., własną decyzję Nr [...] z dnia [...] grudnia 2011 r., zmienioną decyzjami Nr [...] z dnia [...] lipca 2012 r. Nr [...] z dnia [...] listopada 2014 r., w sprawie pozwolenia zintegrowanego dla instalacji spalania paliw eksploatowanej przez T. S.A. w Oddziale [...] w L..
Fundacja [...] zgłosiła, na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r., poz. 1235, z późn. zm), przystąpienie do postępowania w sprawie zmiany pozwolenia zintegrowanego dla instalacji spalania paliw zlokalizowanej na terenie Elektrowni [...], wnosząc jednocześnie odwołanie od tej decyzji. Wywodziła, że przedmiotowa zmiana pozwolenia zintegrowanego dotyczy istotnej zmiany instalacji, a więc organ pierwszej instancji przez niedopuszczenie jej do udziału w postępowaniu naruszył art. 185 ust. 2a ustawy - Prawo ochrony środowiska. W odwołaniu przedstawiła też inne naruszenia przepisów i wady samej decyzji.
Minister Środowiska, organ wyższego stopnia wobec marszałków województw w sprawach dotyczących pozwoleń na wprowadzanie substancji lub energii do środowiska, zgodnie z art. 377a ustawy - Prawo ochrony środowiska, postanowieniem z dnia [...] lutego 2016 r., znak [...], stwierdził niedopuszczalność tego odwołania wskazując, że przedmiotowa zmiana pozwolenia nie dotyczyła istotnej zmiany w instalacji, a więc żadna organizacja społeczna nie mogła w nim uczestniczyć. W uzasadnieniu wskazała, że Marszałek Województwa [...] odmówił dopuszczenia Fundacji [...] do udziału w postępowaniu na prawach strony postanowieniem z dnia [...] grudnia 2015 r., Nr [...], które zostało utrzymane w mocy postanowieniem Ministra Środowiska z dnia [...] lutego 2016 r., znak [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 października 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 1131/16 uchylił postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] lutego 2016 r., uznając za niewystarczające powołanie się organu na ww. postanowienie Marszałka Województwa [...].
Sąd stwierdził, że postanowienie wpadkowe, proceduralne nie korzysta z przymiotu powagi rzeczy osądzonej oraz, że przepisy nie zabraniają podmiotowi ubiegającemu się o uzyskanie statusu strony ponownego wniosku o dopuszczenie go, jeżeli jest oparty na nowych, nierozstrzygniętych do tej pory przesłankach i okolicznościach faktycznych.