Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie zwrotu wniosku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi I. P. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wniosku 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...]; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych oraz kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej utrzymał w mocy postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] o zwrocie I. P. wniosku o "zapłatę za niemożność użytkowania nieruchomości".

Zaskarżone postanowienie zapadło w przedstawionym niżej stanie faktycznym:

I. P. wniosła do Ministra Infrastruktury o "wypłatę odszkodowania za przejętą nieruchomość Przedsiębiorstwa "Spółka K." w M. ul. [...] - wg protokołu z dnia 11 maja 1951 r. wraz z Wytwórnią B., które stanowiło własność " Spółki K. " w M.". Organ zwrócił się do wnioskodawczyni o wskazanie podstawy i trybu żądania ustalenia i przyznania odszkodowania, a następnie zobowiązał ją do usunięcia braków wniosku poprzez jednoznaczne wskazanie podstawy i trybu żądania ustalenia i przyznania odszkodowania. Organ poinformował wnioskodawczynię o treści art. 9 ust. 1 i art. 10 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym (Dz. U. z 1958 r. Nr 11, poz. 37) oraz art. 417 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). I. P. wskazała, że wniosek obejmuje żądanie zwrotu wskazanej nieruchomości w częściach należnych spadkobiercom po J. O. i J. O. oraz żądanie zapłaty za niemożność użytkowania tej nieruchomości.

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2011 r. Minister Infrastruktury zwrócił wniosek I. P. Organ wskazał, iż literalna wykładnia stanowiska strony przedstawionego we wniosku wskazuje, iż wniosek strony obejmuje żądanie zapłaty odszkodowania za pozbawienie stron możliwości korzystania z przedmiotu ich własności i czerpania z niego pożytków. Wskazane przez wnioskodawczynię roszczenie jest więc roszczeniem cywilnoprawnym, którego można dochodzić przed sądem powszechnym. Organ podniósł dodatkowo, że żądanie zwrotu nieruchomości lub jej części niewykorzystanej na cel określony w decyzji wywłaszczeniowej, dotyczyć może jedynie nieruchomości, których prawo własności zostało odjęte na własność Państwa w drodze wywłaszczenia, nie zaś w drodze nacjonalizacji, co miało miejsce w rozpatrywanym przypadku.

I. P. wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy, wskazując, że przedmiotowe przedsiębiorstwo nie podlegało nacjonalizacji oraz że nie przeszło na własność Skarbu Państwa, w związku z tym Skarb Państwa zobowiązany jest wypłacić odszkodowanie spadkobiercom zubożonym przez zawłaszczenie dorobku spadkodawców.

W postanowieniu z dnia [...] kwietnia 2012 r. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej utrzymał w mocy postanowienie z dnia [...] listopada 2011 r., podzielając stanowisko organu pierwszej instancji.

Skargę do Sądu na postanowienie z dnia [...] kwietnia 2012 r. wniosła I. P. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Na rozprawie w dniu 6 grudnia 2012 r. pełnomocnik skarżącej z urzędu adw. J. P. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zobowiązanie organu do przeprowadzenie postępowania nieważnościowego, dotyczącego decyzji z 1952 r. oraz z 1959 r.

Strona 1/3