Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia WSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 grudnia 2004 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi M. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...]. /-/ M. Dybowski JFS /-/ M.Hrycaj
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] r. nr [...] na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c i art. 22 ust. 1 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (j.t. Dz.U. 42/02/371 ze zm.- dalej ustawa) odmówił przyznania uprawnień kombatanckich M. K. urodzonej [...]r., z tytułu poddania Wnioskodawczyni wysiedleniu, w ramach którego przebywała z przyczyn narodowościowych w innym miejscu odosobnienia, w którym pobyt dzieci do lat 14 miał charakter eksterminacyjny, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa (art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy).
W lakonicznym uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, iż po analizie przedłożonych przez Stronę dokumentów ( bez ich indywidualnego wskazania) należy uznać, że Wnioskodawczyni nie przedstawiła dostatecznych dowodów, iż zachodzą w Jej sprawie przesłanki art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy; w szczególności z przedstawionych przez Stronę dokumentów nie wynika, w którym z obozów przesiedleńczych w Łodzi przebywała.
M. K., wnosząc o ponowne rozpatrzenie sprawy podniosła, że w początkach wojny mieszkała wraz z matką i bratem w [...] (ojciec- żołnierz kawalerii- był w obozie jenieckim). W grudniu 1939 r. Wnioskodawczyni wraz z rodziną, zostali wysiedleni z dwunastohektarowego gospodarstwa rolnego, do klasztoru w Gostyniu. Matka miała 15 minut na spakowanie (wolno było wziąć jedną pierzynę i odzież) i ubranie dwojga dzieci w wieku dwu i sześciu lat. Po kilkunastu dniach, pod strażą hitlerowską, zostali wywiezieni do pociągu w Gostyniu, a w godzinach rannych znaleźli się na bocznym torze w Łodzi. Otrzymali tam gorącą kawę; w zimnie i o głodzie spędzili tam kilka dni, bowiem nie wolno było wychodzić z wagonów. Z Łodzi przewieziono ich do Tarnowa, gdzie do wiosny mieszkali w szkole [...]. Matka sama pracowała ( jako pomoc kuchenna przy wojsku niemieckim) i utrzymywała rodzinę do 1945 r. W postępowaniu o ponowne rozpatrzenie sprawy Wnioskodawczyni wskazała, że prawdopodobnie doszło do pomyłki, bowiem brat M. K [...] - K [...] M [...], na podstawie takich samych dokumentów jak Wnioskodawczyni, decyzją Kierownika Urzędu nr [...] otrzymał uprawnienia kombatanckie. Losy brata i Wnioskodawczyni były takie same- tak samo zostali wysiedleni, razem przebywali w obozie przesiedleńczym w Łodzi przy ul. Żeligowskiego 41, co także wynika z zaświadczenia z dnia [...] - nr [...]. Wnioskodawczyni musiała opiekować się bratem K [...], bowiem mama musiała przymusowo pracować, a ojciec był całą wojnę w stalagu. Niemiec, który zajmował ich gospodarstwo, uciekając w styczniu 1945 r. podpalił dom mieszkalny i stodołę (która spłonęła w całości wraz z maszynami i sprzętem rolniczym). Z domu ostały się zgliszcza (spłonęły części drewniane i wyposażenie). Do pisma Wnioskodawczyni załączyła: odpis decyzji Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] o przyznaniu na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy K [...] M [...] s. T [...], ur. [...] r. w [...], uprawnień kombatanckich z tytułu pobytu w obozie hitlerowskim; kserokopię zaświadczenia Archiwum Państwowego w Łodzi- tożsamego z odpisem zaświadczenia załączonego przez Wnioskodawczynię (k. 3, 12, 14, 15 akt administracyjnych).