Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta Poznania w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz Sędziowie WSA Izabela Bąk - Marciniak (spr.) WSA Józef Maleszewski Protokolant ref. staż. Agata Pawlicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 14 lipca 2015 r., nr XV/127/VII/2015 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/8

W dniu 14 lipca 2015r. Rada Miasta Poznania podjęła uchwałę nr XV/127/VII/2015 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Osiedle Orła Białego" w Poznaniu. W § 14 pkt 1 lit. a uchwały zawarto zapis, iż w zakresie stanowisk postojowych ustala się zapewnienie na działce budowlanej stanowisk postojowych dla samochodów osobowych w łącznej liczbie nie mniejszej niż na każde mieszkanie w budynku wielorodzinnym : 1,5 stanowiska postojowego, w tym 1 stanowisko dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową na każde 30 mieszkań.

Akt ten został doręczony Wojewodzie Wielkopolskiemu wraz z dokumentacją prac planistycznych dnia 21 lipca 2015r.

Skargę na powyższą uchwałę co do § 14 pkt 1 lit. a wniósł Wojewoda Wielkopolski reprezentowany przez pełnomocnika domagając się stwierdzenia nieważności uchwały w tym zakresie oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi organ wskazał, iż przepisom uchwały zarzuca naruszenie art.15 ust.2 pkt 6 i 10 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2015r., poz.199 ze zm.), w zw. z § 4 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz.1587 ze zm.) oraz art. 12a ust.2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2015r., poz.460 ze zm.) - poprzez ustalenie wyłącznie 1 stanowiska dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową na każde 30 mieszkań w budynku wielorodzinnym. Z art.15 ust.2 pkt 6 u.p.z.p. wynika, że w planie miejscowym określa się obowiązkowo zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu, maksymalną i minimalną intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, maksymalną wysokość zabudowy, minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, minimalną liczbę miejsc do parkowania w tym miejsca przeznaczone na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową i sposób ich realizacji oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów. Ponadto obowiązek określenia miejsc parkingowych wpisuje się także w wymóg uregulowania przez organ gminy zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, o którym mowa w art.15 ust.2 pkt 10 u.p.z.p. Zgodnie z § 4 pkt 9 lit. c rozporządzenia wymogi w zakresie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej powinny zawierać m.in.: wskaźniki w zakresie komunikacji i sieci infrastruktury technicznej w szczególności ilość miejsc parkingowych w stosunku do ilości mieszkań lub ilości zatrudnionych albo powierzchni obiektów usługowych i produkcyjnych. W § 14 pkt 1 lit. a zaskarżonej uchwały wprowadzono nakaz zapewnienia na działce budowlanej stanowisk postojowych dla samochodów osobowych w łącznej liczbie nie mniejszej niż "na każde mieszkanie w budynku wielorodzinnym : 1,5 stanowiska postojowego, w tym 1 stanowisko dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową na każde 30 mieszkań". Tymczasem w myśl art.12a ust.2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (t.j .Dz.U. z 2015r., poz.460 ze zm.) stanowiska postojowe dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową, w miejscu przeznaczonym na postój pojazdów wyznacza się w liczbie nie mniejszej niż 2 stanowiska - jeżeli liczba stanowisk wynosi 16-40. Przepis ten przewiduje więc minimalną liczbę miejsc dla pojazdów zaopatrzonych w kartę na poziomie 2 stanowisk o ile liczba stanowisk wynosi 16-40. Uwzględniając okoliczności, że osiedle objęte planem obejmuje kilkanaście istniejących budynków mieszkalnych wielorodzinnych, z których większość liczy po 10-18 kondygnacji oraz mając na względzie ustalone w § 3 ust.4 przedmiotowej uchwały parametry zabudowy utrwalające de facto intensywną i wysoką zabudowę mieszkaniową, jak również normatyw parkingowy na poziomie 1,5 stanowiska postojowego na każde mieszkanie - stwierdzić należy, że ustalona w § 14 pkt 1 lit.a uchwały ilość stanowisk dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową (wynosząca w przeliczeniu 1 stanowisko dla pojazdów z kartą parkingową na 45 stanowisk ogółem) będzie mniejsza niż przewidują to cytowane powyżej przepisy rangi ustawowej. Akt prawa miejscowego nie może pozostawać w sprzeczności z aktami prawnymi wyższego rzędu, a modyfikacja regulacji ustawowych jest niezgodna z zasadami legislacji.

Strona 1/8