Sprawa ze skargi na decyzję SKO w L. w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego
Uzasadnienie strona 3/5

SKO wyraziło pogląd, że ustawa o świadczeniach rodzinnych w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, uzależniała przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego od niepodejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osoba legitymująca się stosownym orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności. Warunkiem przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego jest wprawdzie wyłącznie "rezygnacja z zatrudnienia", niemniej jednak celem nowelizacji ustawy nie było pozbawienie beneficjentów świadczeń pielęgnacyjnych funkcji opiekuna i związanego z tą funkcją prawa do świadczenia w postaci specjalnego zasiłku opiekuńczego. Przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do naruszenia zasad wynikających z art. 2 Konstytucji tj. zasady demokratycznego państwa prawa, zasady ochrony praw nabytych, jak i zasady sprawiedliwości społecznej. Ponadto zdaniem SKO przyjęcie, że w przypadku specjalnego zasiłku opiekuńczego świadczenie to przysługuje wyłącznie tym osobom uprawnionym, które podjęły się i sprawują opiekę nad osobami niepełnosprawnymi na skutek tylko rezygnacji z wykonywanej przednio pracy jest nie do pogodzenia z konstytucyjną zasadą równości wyrażoną w art. 32 Konstytucji.

Zdaniem SKO organ I instancji zawęził pojęcie rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, ograniczając je wyłącznie do aktualnej czy też obecnej rezygnacji, co nie znajduje uzasadnienia w treści art. 16a ust. 1 u.ś.r. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudniania i instytucjach rynku pracy. SKO zaprezentowało stanowisko, że osoby które w poprzednio obowiązującym stanie prawnym (przed 1 stycznia 2013 r.) nie podejmowały zatrudnienia lub rezygnowały z zatrudnienia i przyznano im świadczenie pielęgnacyjne, nabyły prawo do przesłanki rezygnacji z zatrudnienia w rozumieniu art. 16a ust. 1 u.ś.r. Tym samym SKO uznało, że skarżącej przysługuje prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego.

Jednocześnie SKO wyjaśniło, że zgodnie z art. 24 ust. 1 i 2 u.ś.r. prawo do świadczeń rodzinnych ustala się na okres zasiłkowy, począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego. Wobec tego SKO orzekło o przyznaniu skarżącej specjalnego zasiłku opiekuńczego od dnia [...] stycznia 2014 r. do dnia [...]października 2014 r.

I.S-K. zaskarżyła ww. decyzję SKO do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Poznaniu w części dotyczącej daty przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego i wniosła o zmianę tej daty i przyznanie jej specjalnego zasiłku opiekuńczego od dnia [...] stycznia 2013 r. Zarzuciła ona Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu, że nie przesłuchało ono powoływanych przez nią świadków. W ocenie skarżącej znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy ma ustalenie ilu osobom przyznano w 2013 r. specjalny zasiłek opiekuńczy , ile wniosków zostało złożonych i ile z nich zostało rozpatrzonych pozytywnie. Wskazała, że korzystała z pomocy społecznej również przed 2013 r., a pracownicy socjalni odmawiali jej wydania wniosku o specjalny zasiłek opiekuńczy. W jej ocenie pracownicy Ośrodka Pomocy Społecznej wykazali się bezczynnością oraz niewiedzą.

Strona 3/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze