Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Makosz - Frymus Sędziowie NSA Paweł Miładowski WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Teresa Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi U. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza z dnia [...]nr [...], 2. określa, że zaskarżona decyzja podlega wykonaniu, 3. zasądza od Skarbu Państwa ( Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ) na rzecz radcy prawnego A. S. kwotę 180,- zł tytułem zwrotu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. /-/E.Kręcichwost-Durchowska /-/E.Makosz-Frymus /-/P.Miładowski KB/
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2004 r., nr [...] Burmistrz, na podstawie ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych
(Dz. U. z 2001 r., nr 71, poz. 734 ze zm.), w świetle rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r., nr 156, poz. 1817 ze zm.) i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej jako: kpa) oraz Uchwały Nr [...] Rady Miejskiej z dnia [...] lutego 2004 r. w sprawie obniżenia wysokości wskaźników procentowych służących ustaleniu wysokości dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Woj. Wlkp. z 2004 r., nr 38, poz. 971), po rozpatrzeniu wniosku wniesionego przez U. K. przyznał jej dodatek mieszkaniowy w wysokości [...] zł na okres od dnia [...] maja 2004 r. do dnia [...] października 2004 r. W uzasadnieniu organ wskazał, iż w świetle przepisów ustawy o dodatkach mieszkaniowych wnioskodawczyni spełnia warunki do otrzymania ww. dodatku.
Odwołując się od powyższej decyzji, U. K. stwierdziła, iż nie zgadza się z wysokością przyznanego jej dodatku mieszkaniowego, uznając go za zbyt niski.
W uzasadnieniu, odwołująca się m. in. wskazała, iż ceny rosną, a podwyżka jej emerytury była znikoma.
Decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja
2004 r., nr [...] po rozpatrzeniu ww. odwołania U. K.
na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 6 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 17 ust. 1, ust. 7, 10 i 11 ustawy o dodatkach mieszkaniowych oraz § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, § 3 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie dodatków mieszkaniowych a także uchwały Nr [...] Rady Miejskiej z dnia [...] lutego 2004 r. utrzymano w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż, w jego ocenie, organ I instancji prawidłowo przyjął do wyliczenia wielkości zarówno po stronie wydatków jak i dochodów i ustalił dodatek mieszkaniowy na poziomie określonym w zaskarżonej decyzji dokonując właściwej korekty. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, iż nie jest uprawnione do kwestionowania stawki procentowej umniejszającej świadczenie, bowiem w orzekaniu związane jest prawem powszechnie obowiązującym, do którego zaliczyć należy opisaną wyżej uchwałę, opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa Wielkopolskiego, a warunki przyznania świadczenia i sposób jego wyliczenia określa ustawa przepisami bezwzględnie obowiązującymi.
Wnosząc skargę na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego U. K. stwierdziła, iż obniżenie wskaźników procentowych w uchwale Rady Miasta było z pewnością celowe. Skarżąca podważyła też zgodność z prawem działań organów I i II instancji. W uzasadnieniu podkreśliła, iż działanie Burmistrza jest działaniem politycznym. Wskazała też, iż czuje się oszukana, gdyż Rada Miasta winna dbać o interesy mieszkańców a nie swoje.
W odpowiedzi na skargę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi. W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, iż decyzja organu pierwszej instancji była prawidłowa i pozostaje w zgodzie przepisami art. 6 ustawy o dodatkach mieszkaniowych a także z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie dodatków mieszkaniowych. Organ odwoławczy nadmienił, iż zastosowanie uchwalonego przez Radę Miasta wskaźnika w stosunku do skarżącej nie narusza prawa i w żaden sposób nie można dopatrzyć się w działaniu organu I instancji pobudek osobistych, politycznych czy materialnych.