Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Anna Jarosz Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 04 września 2014 r. sprawy ze skargi Rady Gminy Turek na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia 8 maja 2014 r. nr KN-I:4131.1.199.2014.16 w przedmiocie nieważności uchwały w sprawie wyznaczenia zasad lokalizacji kierunków rozwoju energetyki opartej na odnawialnych źródłach energii oddala skargę
Dnia 31 marca 2014 r. Rada Gminy Turek (dalej jako: "Rada Gminy") podjęła uchwałę nr XLVII/265/14 w sprawie wyznaczenia zasad lokalizacji kierunków rozwoju energetyki opartej na odnawialnych źródłach energii na terenie Gminy Turek (dalej jako: "Uchwała"). Z powołaniem się na art. 18 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.; dalej w skrócie: "u.s.g.") oraz w związku z art. 3 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 3, 5 i 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.; dalej w skrócie: "u.p.z.p.") Rada Gminy ustaliła na terenie Gminy Turek (dalej jako "Gmina") "minimalną odległość od pojedynczej przemysłowej turbiny wiatrowej, wytwarzającej energię z odnawialnych źródeł energii od zabudowań mieszkalnych i siedliskowych wynoszących nie mniej niż 1.200 metrów" (§ 1 Uchwały). W § 2 Uchwały powierzono jej wykonanie Wójtowi Gminy Turek (dalej jako: "Wójt"). W ostatnim paragrafie Uchwały określono, że wchodzi ona w życie z dniem podjęcia (§ 3 Uchwały). Odpis Uchwały został doręczony Wojewodzie Wielkopolskiemu (dalej jako: "Wojewoda") w dniu 09 kwietnia 2014 r.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z 08 maja 2014 r., nr KN-I.4131.1.199.2014.16, Wojewoda Wielkopolski, na podstawie art. 91 ust. 1 u.s.g., orzekł nieważność Uchwały ze względu na istotne naruszenie prawa.
W uzasadnieniu Wojewoda stwierdził, że powołany w Uchwale przepis art. 18 ust. 1 u.s.g. ustala ogólne domniemanie właściwości rady gminy we wszystkich sprawach pozostających w zakresie jej działania. Natomiast art. 7 ust. 1 u.s.g. określa katalog zadań własnych gminy, przy czym w punkcie 1 zalicza do nich sprawy z zakresu ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, a w punkcie 5 - ochrony zdrowia. Przepisy te nie stanowią samodzielnej podstawy prawnej do podjęcia kwestionowanej uchwały, gdyż nie są one przepisami prawa materialnego. W ocenie Wojewody również przywołane przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - art. 3 ust. 1, art. 9 ust. 1 oraz art. 10 ust. 1 pkt 3, 5 i 6 u.p.z.p. - nie stanowią podstawy prawnej do podjęcia Uchwały. Ustawa ta bowiem zawiera - jeśli idzie o kwestie związane z kształtowaniem ładu przestrzennego w gminie - upoważnienie do podejmowania dwojakiego rodzaju aktów: studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (dalej w skrócie: "studium"; art. 9-13 u.p.z.p.) oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (dalej w skrócie: "m.p.z.p."; art. 14 i nast. u.p.z.p.). Wojewoda uznał w rezultacie, że Rada Gminy podjęła Uchwałę bez podstawy prawnej. Ponadto zwrócił uwagę, że w świetle art. 10 ust. 2a u.p.z.p. regulacja zawarta w § 1 Uchwały powinna znaleźć się w studium, które zgodnie z art. 9 ust. 2 u.p.z.p. sporządza wójt, a nie rada gminy. W konkluzji Wojewoda stwierdził, że z żadnego przepisu nie wynika uprawnienie Rady Gminy do uchwalania wytycznych co do lokalizacji turbiny wiatrowej, które następnie wiązałyby Wójta w procesie planistycznym związanym ze sporządzeniem studium. Podkreślił, że stanowisko zawarte w rozstrzygnięciu nadzorczym wynika również z ugruntowanego orzecznictwa sądowoadministracyjnego.