Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Józef Maleszewski (spr.) Sędzia WSA Maciej Busz Asesor sądowy WSA Maria Grzymisławska-Cybulska Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2019 r. sprawy ze skargi C. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy O. z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego C. P. kwotę [...]zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wójt Gminy O. decyzją z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] (symbol [...]), działając na podstawie art. 50 ust. 1 oraz art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (j.t. Dz.U. z 2017 r. poz. 1073 ze zm. - dalej u.p.z.p.), po rozpoznaniu wniosku [...] Sp. z o.o. ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego dla przedsięwzięcia polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej na terenie działki nr [...] położonej w miejscowości P., gmina O.. Organ I instancji wskazał, że projektowana inwestycja składać się będzie z wieży stalowej oraz anten zawieszonych na wieży. Urządzania nadawczo - odbiorcze i transmisyjne będą umieszczone na ziemi pod wieżą. Określając ustalenia dotyczące warunków i wymagań kształtowania ładu przestrzennego wskazano lokalizację elementów projektowanej inwestycji w liniach rozgraniczających teren inwestycji wyznaczonych na załączniku graficznym nr [...] do decyzji; nieprzekraczalną linię zabudowy zgodnie z załącznikiem graficznym nr [...]; powierzchnię zabudowy maks. 144 m2 oraz maksymalną wysokość wieży telekomunikacyjnej na 62 m n.p.t. W decyzji wskazano, że planowane zamierzenie zalicza się do inwestycji celu publicznego w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2018 r., poz. 121 ze zm. - dalej u.g.n.). W uzasadnieniu decyzji opisano przebieg postępowania i wskazano, że projekt decyzji został uzgodniony z W. Zarządem Dróg Wojewódzkich (zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt 9 u.p.z.p.), Marszałkiem Województwa W. (zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt 6 u.p.z.p.), Starostwem Powiatowym w S. (zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt u.p.z.p.) i Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska (zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt 8 u.p.z.p.). Projekt decyzji został również opracowany przez osobę posiadającą kwalifikacje do wykonywania zawodu urbanisty. W uzasadnieniu decyzji wskazano także, że przed wydaniem decyzji po przeanalizowaniu wniosku inwestora oraz załączonych do niego karty informacyjnej oraz kwalifikacji przedsięwzięcia referat ochrony środowiska pismem z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] stwierdził, że inwestycja nie będzie potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000 i nie wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko oraz uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł C. P., zarzucając organowi I instancji nieustalenie wszystkich okoliczności sprawy, zaniechanie wykonania w toku postępowania wszystkich czynności i sporządzenie oceny oddziaływania inwestycji na środowisko wyłącznie na podstawie materiałów przedstawionych przez inwestora. Skarżący zarzucił również zakłócenie ładu przestrzennego przez projektowaną stację bazową oraz niewskazanie na jakich podstawach organ I instancji przyjął, że projektowana stacja nie będzie potencjalnie znacząco oddziaływać na Obszar Natura 2000 oraz w jaki sposób są zabezpieczone zostały interesy osób trzecich. Wnoszący odwołanie podniósł, że planowana inwestycja będzie naruszała w stosunku do właścicieli sąsiednich nieruchomości art. 144 i art. 222 k.c., a uciążliwości będą dotyczyły nie tylko terenów przyległych do działki objętej wnioskiem, ale również dalszych nieruchomości objętych zasięgiem oddziaływania. Zdaniem skarżącego negatywny wpływ na nieruchomości sąsiednie narusza zasadę ochrony zdrowia. Jak wskazał skarżący, jest on osobą w podeszłym wieku, a inwestycja narusza prawo do zdrowia strony i jego rodziny (dzieci i wnuków ) poprzez ekspozycję na pole elektromagnetyczne. Nadto realizacja inwestycji spowoduje ograniczenie dostępu skarżącego do światła słonecznego i zacienienie jego działki oraz zmniejszenie walorów krajobrazowych jego działki oraz zakłóci korzystanie z mediów, brak odbioru programów i brak działania sprzętów. Wnoszący odwołanie wskazał również na wystąpienie kumulacji pól elektromagnetycznych tej stacji bazowej planowanej oraz stacji bazowej już istniejącej. Zdaniem skarżącego ustawienie masztu spowoduje także spadek wartości jego nieruchomości i obawę zawalenia się konstrukcji stacji bazowej na dom skarżącego.