R. S. złożył odwołanie od powyższej decyzji zarzucając naruszenie art. 107 § 1 i 3 ustawy z dnia [...] czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.j dalej "Kpa") oraz art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej i wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozparzenia.
W odwołujący podniósł, że jeśli wykonawca uważał, iż atesty stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa, to powinien je zastrzec już przy ich doręczeniu, a nie dopiero po złożeniu przez odwołującego wniosku o ich udostępnienie. Okoliczności te świadczą o tym, że przedsiębiorca nie podjął niezbędnych działań w celu zachowania ich poufności, co jest jedną z niezbędnych przesłanek dla uznania danej informacji jako tajemnicę przedsiębiorstwa.
Ponadto odwołujący wskazał, że argumentacja Dyrektora Zespołu Szkół w P. zawarta w zaskarżonej decyzji nie przekonuje, że wnioskowana informacja nie mogła zostać udzielona z uwagi na ochronę tajemnicy przedsiębiorstwa. Odmowa udzielenia takiej informacji powinna być należycie i szczegółowo uzasadniona. Zdaniem odwołującego Zespół Szkół w P. nie wykonał tego obowiązku i bezpodstawnie odmówił udzielenia informacji publicznej, gdyż bardzo ogólnie uzasadnił przesłankę powołania się na zastrzeżenie tajemnicy przedsiębiorstwa.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...] Wójt Gminy utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Zespołu Szkół w P. z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] wskazując, iż tajemnica przedsiębiorstwa zdefiniowana została w art. 11 ust. 4 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.) jako nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.
Jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z 6 czerwca 2003 r., IV CKN 211/01, (Legali), informacja staje się "tajemnicą", kiedy przedsiębiorca przejawia wolę zachowania jej jako niepoznawalnej dla osób trzecich. Nie traci natomiast swojego charakteru przez to, że wie o niej pewne ograniczone grono osób zobowiązanych do dyskrecji (np. pracownicy przedsiębiorstwa). Pozostanie określonych informacji tajemnicą przedsiębiorstwa wymaga, aby przedsiębiorca podjął działania zmierzające do wyeliminowania możliwości ich dotarcia do osób trzecich.
Zespół Szkół w P. po przeprowadzeniu stosowanej analizy, pozytywnie przesądził, że zastrzeżone informacje mają charakter tajemnicy przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Należy bowiem stwierdzić, że warunkiem koniecznym do uznania istnienia tajemnicy przedsiębiorstwa jest wskazanie, że informacje posiadają wartość gospodarczą i mają charakter istotny dla prowadzenia spraw przez przedsiębiorstwa.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i w literaturze przyjęto, że dla odmówienia udostępnienia danej informacji publicznej ze względu na tajemnicę przedsiębiorcy spełnione muszą być przesłanki formalne i materialne (zob. I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2016, s. 118-119 wyrok NSA z 5 kwietnia 2013 r., I OSK 192/13; wyrok NSA z 29 kwietnia 2016 r., I OSK 2490/14). Przesłanka formalna wyraża się w zamanifestowaniu woli konkretnego przedsiębiorcy utajnienia danych informacji. Z kolei przesłanka materialna polega na tym, że informacje objęte tajemnicą przedsiębiorcy powinny stanowić informacje, których ujawnienie mogłoby mieć wpływ na jego sytuację ekonomiczną, jakkolwiek nie muszą mieć same w sobie wartości gospodarczej. Informacja publiczna odnosząca się do danych będących w posiadaniu przedsiębiorcy podlega zatem udostępnieniu tylko w sytuacji, gdy nie jest objęta ochroną wynikającą z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zatem każda nieujawniona do wiadomości publicznej informacja techniczna, technologiczna, organizacyjna przedsiębiorstwa lub inna informacja posiadająca wartość gospodarczą, co do której przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności powinna być, przed jej udostępnieniem w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, indywidualnie oceniona pod kątem zakwalifikowania jej jako tajemnicy przedsiębiorcy. Nie ma podstaw prawnych do przyjęcia, że już samo zakwalifikowanie informacji dotyczącej przedsiębiorcy jako informacji publicznej pociąga za sobą obowiązek jej udostępnienia. Ograniczenie dostępności informacji publicznej ze względu na tajemnicę ustawowo chronioną ma charakter wyjątku od zasady jawności informacji publicznej (Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. I OSK 1993/16, Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2017 r., sygn. II GSK 842/16).