Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Donata Starosta ( spr ) Sędziowie NSA Ewa Makosz-Frymus WSA Izabela Bąk-Marciniak Protokolant Sekr. sąd. Joanna Andrzejak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lipca 2010 r. sprawy ze skargi M. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy K. z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...]
Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy w K. decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. odmówił M. T. świadczenia pielęgnacyjnego oraz składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy w związku z opieką nad córką W. K.-T. uznając, iż wnioskodawczyni jako osoba nie spokrewniona z dzieckiem nie spełnia przesłanek zawartych w ustawie o świadczeniach rodzinnych, ponieważ zgodnie z art. 17 ustawy świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje jeżeli dziecko zostało umieszczone w rodzinie zastępczej z wyjątkiem rodziny zastępczej spokrewnionej z dzieckiem.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., po rozpatrzeniu odwołania M. T., utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji wskazując, że świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ciąży obowiązek alimentacyjny, a także opiekunowi faktycznemu dziecka, jeżeli nie podejmuje lub rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami o konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji albo osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. W. K.-T. została umieszczona w rodzinie zastępczej, na której nie ciąży ustawowy obowiązek alimentacyjny, dlatego rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji jest prawidłowe.
M. T. wniosła skargę na powyższe rozstrzygnięcie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, w której powołała się na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 lipca 2008r. sygn. akt P 41/07. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że przepis art. 17 ust. 1 i ust. 5 pkt 2 lit. b ustawy w zakresie, w jakim uniemożliwia przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobie, która rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki, o jakiej mowa w art. 17 ust. 1 tej ustawy, nad innym niż jej dziecko, niepełnosprawnym, niepełnoletnim członkiem rodziny, dla którego stanowi rodzinę zastępczą spokrewnioną i wobec którego osobę tę obciąża obowiązek alimentacyjny, jest niezgodny z art. 18, art. 32 ust. 1 i art. 71 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 20 i art. 23 Konwencji o prawach dziecka, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526 oraz z 2000 r. Nr 2, poz. 11). Skarżąca w skardze podniosła, iż Trybunał dokonując oceny zawartej w tym wyroku nie rozważał zgodności z Konstytucją wyłączenia z kręgu podmiotów uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego osoby, które rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej albo nie podejmują zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad dzieckiem umieszczonym w niespokrewnionej rodzinie zastępczej. Mając powyższe na uwadze skarżąca uznała, że przepisy art. 17 ust. 1 i ust. 5 pkt 2 lit. b ustawy w tym zakresie są niezgodne z art. 18, art. 32 ust. 1, art. 72 ust. 2 Konstytucji RP. Naruszają bowiem zasadę równości w realizacji prawa do świadczenia pielęgnacyjnego przez to, że rodziny naturalne, rodziny adopcyjne i rodziny zastępcze spokrewnione, na których ciąży obowiązek alimentacyjny traktuje się w sposób odmienny niż rodziny zastępcze niespokrewnione, tylko z tego powodu, że nie wiąże ich z wychowywanym dzieckiem stosunek pokrewieństwa na tyle bliski, by łączył się z obowiązkiem alimentacyjnym. Taka regulacja stanowi dyskryminację tej formy rodziny zarówno w stosunku do rodziny naturalnej, adopcyjnej, jak i rodziny zastępczej spokrewnionej, na której ciąży obowiązek alimentacyjny względem przyjętego dziecka. Skarżąca powołała się przy tym na ugruntowany w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego pogląd, zgodnie z którym wszelkie odstępstwa od nakazu równego traktowania podmiotów podobnych muszą zawsze znajdować podstawę w przekonujących argumentach. Różnicowanie sytuacji prawnej podmiotów podobnych może więc być uznane za zgodne z Konstytucją, jeżeli pozostaje w zgodzie z zasadami sprawiedliwości społecznej i służy urzeczywistnianiu tych zasad (wyrok TK z 16.12.1997r., K 8/97, OTK ZU nr 5-6/1997; wyrok z 13.04.1999, K 36/98, OTK ZU nr 3/1999, poz. 40).