Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Stankowski (spr.) Sędziowie WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska WSA Donata Starosta Protokolant st. sekr. sąd. Laura Szukała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 października 2015 r. sprawy ze skargi R.S. na orzeczenie [...]Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie naruszenia dyscypliny służbowej i wymierzenia nagany oddala skargę
Orzeczeniem nr [...] z dnia [...] marca 2015 r. Komendant Powiatowy Policji w O. na podstawie art. 135j ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2011 r. Nr 287 poz. 1687 ze zm. zwanej dalej jako "ustawa o Policji") uznał mł. asp. R.S. (zwanego dalej również jako "Skarżący ") winnym naruszenia dyscypliny służbowej i wymierzył mu karę dyscyplinarną nagany.
W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że w trakcie prowadzonego postępowania ustalił, iż Skarżący w okresie od [...] stycznia 2014 r. do [...] lutego 2015 r. wykonywał funkcję społecznego kuratora sądowego Zespołu Kuratorskiej Służby Sądowej III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich Sądu Rejonowego w O., otrzymując miesięczny ryczałt z tytułu ponoszonych kosztów, w związku ze sprawowanym przez niego nadzorem podopiecznych. Podjęcie się przez Skarżącego ww. funkcji, mimo świadomości o braku zgodny przełożonego, organ I instancji uznał za nieetyczne i niewłaściwe, podjęte wbrew przyjętym zasadom oraz procedurom określonym przez Komendanta Powiatowego Policji, a także wbrew zasadom etyki zawodowej policjanta, które wynikającą z ogólnych wartości i norm moralnych uwzględniających specyfikę zawodu policjanta.
Organ wyjaśnił również, że w dniu [...] października 2010 r. otrzymał pismo z Wydziału Kadr i Szkolenia KWP w P. z [...] października 2010 r. w którym potwierdzono, że wykonywanie przedmiotowej funkcji związanej z uzyskiwaniem diet i ryczałtów jest zajęciem zarobkowym poza służbą. O powyższym Skarżący został poinformowany pismem z dnia [...] października 2010 r.
Organ I instancji wyjaśnił również, że Skarżący posiadał zgodę na wykonywanie ww. funkcji poza służbą do dnia [...] grudnia 2013 r. (rozkaz personalny nr [...] z dnia [...] lutego 2013 r.), jednak po dniu [...] stycznia 2014 r. takiej zgody nie uzyskał. W okresie od [...] stycznia 2014 do [...] stycznia 2015 r. Skarżący przedłożył Komendantowi Powiatowemu 12 raportów w sprawie wyrażenia zgody na kontynuację podjęcia zajęcia zarobkowego poza służbą w charakterze kuratora społecznego, jednak za każdym razem organ nie wyrażał zgody, a było to związane z miernym wywiązywaniem się Skarżącego z obowiązków służbowych dzielnicowego, brakiem zaangażowania i współpracy - przesłanek do otrzymania takiego zezwolenia.
Tym samym organ uznał, że Skarżący popełnił przewinienie dyscyplinarne z winy umyślnej. Funkcjonariusz nie dochował zasad etyki zawodowej zawartych w zarządzeniu Komendanta Głównego Policji z dnia [...] grudnia 2003 r. Organ zaznaczył, że Skarżący przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przewinienia dyscyplinarnego, a złożone przez niego wyjaśnienia nie mogą stanowić usprawiedliwienia jego czynów.
Organ zaznaczył, że wymierzona kara dyscyplinarna jest współmierna do stopnia zawinienia Skarżącego. Uwzględnia okoliczności popełnienia przewinienia, a także dotychczasowy przebieg służby. W ocenie organu I instancji kara ta jest wystarczającym środkiem dyscyplinującym, uzasadniającym że w przyszłości Skarżący będzie przestrzegał dyscypliny służbowej oraz zasad etyki zawodowej policjanta.