Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Józef Maleszewski /spr./ Protokolant st.sekr.sąd. Agata Tyll-Szeligowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 września 2015 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. w [...] na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę
Decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. znak: [...] Starosta [...], po przeprowadzeniu wznowionego postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją własną z dnia [...] marca 2009 r. znak [...], którą zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę stacji transformatorowej [...] przewidzianych do realizacji w [...], wskazując na art. 104, art. 151 § 1 pkt 1 i § 2 w związku z art. 145 § 1 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz art. 146 § 1 i § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm., dalej kpa) w związku z art. 28, art. 33 ust.1, art. 34 ust.4, art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm., dalej p.b.):
1. odmówił uchylenia ww. decyzji własnej z dnia [...] marca 2009 r. znak [...] w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, z powodu braku przyczyn wymienionych w art. 145 § 1 pkt 1, 2 i 5 kpa,
2. odmówił uchylenia ww. decyzji własnej z dnia [...] marca 2009 r. znak [...] w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę i stwierdził wydanie tej decyzji z naruszeniem prawa, polegającym na tym, że [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] nie brała udziału, jako strona, w postępowaniu zakończonym wydaniem tej decyzji.
Starosta wskazał, że okolicznością z powodu, której decyzja nie została uchylona jest fakt, iż w wyniku wznowienia mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. Ponadto okolicznością z powodu, której decyzja nie została uchylona jest upływ 5 lat od dnia doręczenia decyzji z 3 marca 2009 r.
Uzasadniając Starosta opisał przebieg postępowania:
Decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2009 r. (znak: [...]) Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił [...] Sp. z o.o. - Oddział [...] pozwolenia na budowę stacji transformatorowej[...], linii elektroenergetycznych kablowych SN 15 kV i nN 0,4 kV (kategoria obiektu XXVI) przewidzianych do realizacji w [...] na dz. nr [...] (dalej jako decyzja o pozwoleniu na budowę).
Na skutek wniosku [...] Sp. z o. o., z siedzibą w [...] (dalej jako Spółka, Skarżąca) z dnia 5 marca, 11 marca oraz 16 marca 2010 r. opartego na przesłance określonej w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. przeprowadzono postępowanie wznowieniowe, zakończone decyzją Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] sierpnia 2010 r. Wojewoda uchylił decyzję Starosty z dnia [...] czerwca 2010 r. odmawiającą uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę i orzekł, że decyzja o pozwoleniu na budowę została wydana z naruszeniem prawa polegającym na tym, że Spółka nie brała udziału jako strona w postępowaniu zakończonym decyzją o pozwoleniu na budowę. Jako okoliczność uzasadniającą nieuchylenie decyzji o pozwoleniu na budowę Wojewoda wskazał fakt, że w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 18 stycznia 2011 r. sygn. akt: IV SA/Po 860/10, oddalił ww. skargę Spółki. Rozpoznając skargę kasacyjną Spółki, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 października 2012 r. sygn. akt: II OSK 907/11 uchylił ww. wyrok WSA. NSA stwierdził, że pozwolenie na budowę nie ma odbiegać od treści decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego w sposób, który uprawniałby do skutecznego zarzutu, że decyzja o pozwoleniu na budowę wykracza poza ramy ustalone decyzją lokalizacyjną. NSA wskazał, że w aktach administracyjnych organów administracji architektoniczno-budowlanej umieszczono tylko część załącznika graficznego do decyzji lokalizacyjnej, w którym uwidoczniono planowany przebieg sieci elektroenergetycznych. NSA podkreślił, że skarżąca spółka słusznie zarzuciła w takiej sytuacji przedwczesność twierdzenia o zgodności decyzji udzielającej pozwolenia na budowę z decyzją lokalizacyjną. Z art. 35 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego wynika, że przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, organ właściwy sprawdza m.in. zgodność projektu budowlanego z ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Nadto NSA zwrócił uwagę, że WSA w Poznaniu prawomocnym wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2011 r. sygn. akt IV SA/Po 551/11 uchylił decyzje odmawiające wznowienia, na wniosek Spółki postępowania w sprawie zakończonej decyzją udzielającą pozwolenia na budowę; WSA przywołanym wyrokiem nakazał zbadać zarzut skargi o niezgodności między decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego a decyzją o pozwoleniu na budowę także w kontekście przesłanek nieważnościowych. NSA podkreślił, że także jest związany prawomocnym wyrokiem sądu administracyjnego.