Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Ewa Makosz - Frymus (spr.) Sędziowie WSA Maciej Dybowski WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska Protokolant Referent Joanna Andrzejak po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 15 października 2009 r. sprawy ze skargi L. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta [...]z dnia [...] sierpnia 2008 r. Nr [...] 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz L. N. kwotę 1217 zł (tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 342 zł (trzysta czterdzieści dwa złote) tytułem zwrotu kosztów sądowych. /-/E. Kręcichwost-Durchowska /-/E. Makosz-Frymus /-/M. Dybowski

Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] Wójt [...] po ponownym rozpoznaniu sprawy ustalił [...] opłatę w wysokości [...] zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości-[...], na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych w [...]. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Wójt [...] wskazał art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej: k.p.a.) z związku z art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 4, 5, i 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80 poz. 717 ze zm.) oraz uchwałę Rady Gminy Czerwonak nr 389/LXIH/2002 z dnia 18 września 2002 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów położnych w Dębogórze (Dz.Urz. Woj. Wielkopolskiego Nr 125 z dnia 15 października 2002 r., poz. 3458). W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, iż w dniu [...] maja 2005 r. [...] zbył działkę nr [...]. Działka ta, w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów położnych w [...], uzyskała przeznaczenie pod tereny zabudowy [...]. Tym samym nastąpiła zmiana przeznaczenia działki w stosunku do ustaleń zmienionego Miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy Czerwonak zatwierdzonego uchwałą nr 246/XLII/94 z dnia 26 maja 1994 r. Rady Gminy Czerwonak (Dz.Urz. Woj. Poznańskiego Nr 12 z dnia 12 lipca 1994 r. poz. 123), w którym przeznaczone były pod tereny [...]. Zdaniem organu zdarzenie to dało podstawę do wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości (art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Opłatę planistyczną ustalono na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego [...] oraz § 3.1 powołanej uchwały Rady Gminy Czerwonak z dnia z dnia 18 września 2002 r. (ustalającej stawkę procentową służącą naliczaniu opłaty planistycznej na 30%). Ponieważ w toku rozprawy administracyjnej nie zostały wyjaśnione kwestie sporne Wójt zwrócił się do rzeczoznawcy majątkowego [...] o sporządzenie aneksu do operatu. Sporządzony Aneks do operatu szacunkowego wykazał nieznaczny wzrost wartości nieruchomości przed zmianą planu miejscowego ([...]).[...]korzystając z przysługującego mu prawa w piśmie z dnia[...].02.2008 r. wniósł o uznanie niniejszego postępowania za bezprzedmiotowe, z uwagi na fakt przedawnienia roszczeń o naliczenie renty planistycznej, gdyż minął 5-letni okres na jej naliczenie. Wójt nie podzielił argumentacji [...], podnoszącego zarzut przedawnienia renty planistycznej. Organ stwierdził, że art. 37 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określa termin zgłaszania roszczeń, o których mowa w art. 36 ust. 4 ustawy (5 lat od wejścia w życie planu miejscowego).

Odwołanie od decyzji złożył [...]. Zarzucił naruszenie art. 37 ust. 3 i ust 4 w zw. z art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż możliwe jest zastąpienie drogi sądowej procedurą administracyjną; art. 6 k.p.a. oraz art. 7 Konstytucji RP poprzez dokonanie niewłaściwej interpretacji prawa polegającej na rozszerzeniu uprawnień organu; art. 105 § 1 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie w przedmiotowej sprawie, pomimo ziszczenia się wszelkich przesłanek do jego zastosowania. Wskazując na powyższe naruszenia wniósł o uchylenie decyzji i umorzenie postępowania., a także zwrócenie do Trybunału Konstytucyjnego w kwestii oczywistej sprzeczności pomiędzy treścią art. 154 UoGN i § 50 Rozporządzenia RM z 21.08.2004r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego. W uzasadnieniu odwołania [...] wyjaśnił, że ustawodawca przewidział w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dualistyczną drogę dochodzenia roszczeń związanych ze skutkami wejścia w życie planu miejscowego (art. 36 i 37 ustawy). Rozważając kwestię opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości zwrócił uwagę na konieczność analizy pojęcia "roszczenia". Zgodnie z art. 37 ust. 3 ustawy roszczenia można zgłaszać w terminie 5 lat od dnia, w którym plan miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące. W takim przypadku przedmiotem zgłoszenia może być jedynie ustalona wartość (roszczenie). Wymóg terminowego zgłoszenia roszczenia stosuje się jednolicie do stron jak i organów ustalających opłatę planistyczną. W tym drugim przypadku, z uwagi na administracyjnoprawny charakter opłaty, konieczne jest skonkretyzowanie kwoty roszczenia w formie decyzji administracyjnej (nie wystarczy tylko wszczęcie postępowania). Dopiero po wydaniu konstytutywnej decyzji administracyjnej można, bowiem mówić o "roszczeniu", czyli żądaniu wymagalnym i ustalonym. Skarżący podniósł następnie, że w dniu 15 października 2007 r. upłynął termin do wydania decyzji administracyjnej ustalającej wysokość opłaty planistycznej, a tym samym konstytuującej roszczenie, o którym mowa w art. 37 ust. 3 w zw. z art. 37 ust. 4 ustawy. Organ administracji był, więc obowiązany zastosować art. 105 § 1 K.p.a. i umorzyć postępowanie. Ubocznie skarżący wskazał na sprzeczność, jaka zachodzi pomiędzy ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustawą o gospodarce nieruchomościami i rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego.

Strona 1/6