Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz /spr/ Sędziowie WSA Tomasz Grossmann WSA Józef Maleszewski Protokolant st. sekr. sąd. Laura Szukała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2015 r. sprawy ze skargi C.W. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] grudnia 2014r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. na rzecz skarżącego C.W. kwotę [...] zł ([...]) tytułem zwrotu kosztów sądowych, 3. przyznaje radcy prawnemu M.J. od Skarbu Państwa (Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu) wynagrodzenie w kwocie [...] zł ([...] złotych) podwyższone o kwotę [...] zł ([...] złotych i [...]) stanowiącą podatek od towarów i usług - łącznie [...] zł ([...] złotych i [...]) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.

Uzasadnienie strona 1/10

IV SA/Po38/15

Uzasadnienie

Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] listopada 2014r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 2 pkt 1, 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (tekst jednolity - Dz. U. z 2014 r. poz. 1001, zwanej dalej ustawą) odmówił przyznania C.W. (zwanemu dalej skarżącym) przewidzianego w niej uprawnienia do świadczenia pieniężnego.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że pojęcie represji w rozumieniu w/w ustawy zawiera przepis art. 2 pkt 2 ustawy stwierdzający, iż represją jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy w granicach terytorium państwa polskiego sprzed 01 września 1939 r. lub z tego terytorium na terytorium:

a) III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945,

b) Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i terenów przez niego okupowanych w okresie od dnia 17 września 1939 r. do dnia 5 lutego 1946 r oraz po tym okresie do końca 1948 r. z terytorium państwa polskiego w jego obecnych granicach. "

Z załączonych do wniosku dowodów wynika bezspornie, że rodzina skarżącego została w czasie II wojny światowej wysiedlona z własnego gospodarstwa rolnego w G. , a następnie zamieszkała w sąsiadującej z G. wsi R. , gdzie w dniu [...] grudnia 1943 r. urodził się wnioskodawca.

Ponadto w aktach sprawy znajdują się oświadczenia świadków E.S. i M.S. , potwierdzających, że ojciec skarżącego, M.W. , pracował w latach 1942-1945 przy obsłudze koni w majątku - stadninie R. .

W ocenie organu I instancji w aktach sprawy brak jest jednak dowodów, że wysiedlenie z G. miało związek z nakazem pracy przymusowej. Podkreślono fakt, że rodzina skarżącego po wysiedleniu osiadła w miejscowości sąsiadującej z miejscem stałego zamieszkania oraz nietypową dla deportacji okoliczność, że do pracy przymusowej nie została skierowana również matka skarżącego, pozostająca w tym okresie w gospodarstwie domowym i zajmująca się wychowywaniem dzieci.

W związku z powyższym organ I instancji uznał, że wysiedlenie rodziny strony w czasie II wojny światowej ze wsi G. nie miało charakteru wywiezienia (deportacji) do pracy przymusowej w rozumieniu przepisów w/w ustawy.

Odwołanie od powyższej decyzji w ustawowym terminie wniósł C.W. podnosząc, iż w/w decyzja jest dla niego krzywdząca, gdyż jest niezgodna z zebranym materiałem dowodowym. Wyjaśnił, że jego rodzina została wysiedlona z własnego gospodarstwa rolnego w G., a następnie deportowana do R. u i zakwaterowana w budynku (tzw. czworaku) należącym do stadniny koni w R. Jego ojciec otrzymał przymusowy nakaz pracy w stadninie koni H.R. Am R., która hodowała konie dla armii niemieckiej. Matka w tym czasie była w ciąży i na skutek stresu i innych niesprzyjających sytuacji poroniła. Rodzice mieli wówczas dwoje dzieci w wieku 1-3 lata. Z powodu chorób własnych i dzieci matka otrzymała zezwolenie na nie wykonywanie pracy.

Strona 1/10