Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz Sędzia WSA Józef Maleszewski Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska (spr.) Protokolant Sekr. sąd. Agata Żebrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W. na pismo [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] stycznia 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy skreślenia budynku z wykazu zabytków oddala skargę w całości
UZASADNENIE
W dniu [...] listopada 2018 r. Pan A. S. jako Prezes Zarządu [...] sp. z o. o. z siedzibą w [...] oraz jako Prezes Zarządu [...] sp. z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w [...] złożył w Wojewódzkim Urzędzie Ochrony Zabytków w [...] wiosek o wykreślenie z gminnej ewidencji zabytków budynku dawnego Szpitala Miejskiego w [...] przy ul. [...] położonego na działkach o nr [...] i [...], obręb [...], ark. [...]. Z uwagi na ujęcie przedmiotowego budynku w wykazie zabytków nieruchomych wyznaczonych przez wojewódzkiego konserwatora zabytków do ujęcia w wojewódzkiej ewidencji zabytków, wniosek ten został potraktowany przez Konserwator Zabytków jako wniosek o wykreślenie z tego wykazu.
Konserwator Zabytków pismem z [...] stycznia 2019r. znak: [...], poinformował pełnomocników wnioskodawców o odmowie skreślenia budynku dawnego Szpitala Miejskiego w [...] przy ul. [...] położonego na działkach o nr [...] i [...], obręb [...], ark. [...] z wykazu zabytków nieruchomych wyznaczonych przez wojewódzkiego konserwatora zabytków do ujęcia w wojewódzkiej ewidencji zabytków ze względu na posiadane przez zabytek wartości historyczne i artystyczne.
Na opisaną wyżej czynność Konserwator Zabytków skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniósł jeden z właścicieli nieruchomości - [...] sp. z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w [...], reprezentowany przez r. pr. F. S.. Zaskarżonej czynności zarzucono:
1. naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik tej sprawy, tj. art. 3 pkt 1-2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, dalej "u.o.z." poprzez dokonanie błędnej kwalifikacji Budynku i ustalenie, że budynek posiada wartość historyczna i artystyczną, która pozwala uznać go za zabytek
2. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 7 i 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, dalej "kpa", a także art. 77 ust. 1 art. 80 kpa poprzez niepełne wyjaśnienie przez organ stanu faktycznego sprawy, nierozpatrzenie w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego, niedokonanie prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, pominięcie przy rozstrzyganiu słusznego interesu Skarżącego, w szczególności poprzez:
• dokonane przez organ nadinterpretacje, nieuprawnione niczym nieodpartych tez oraz celowe przeinaczenia faktów, które są kluczowe dla ustalenia czy Budynek nosi cechy zabytku
• dowolną i nieprawidłową ocenę i interpretację treści opinii eksperckich przedłożonych w sprawie, a zwłaszcza oparcie się na opinii rzeczoznawcy mgra inż. K. A., powołanego przez organ, która zawiera szereg dyskwalifikujących błędów merytorycznych (np. stawianie twierdzeń przez autora opinii dotyczących stanu technicznego Budynku bez przeprowadzenia dowodu z oględzin wnętrza Budynku)
• brak możliwości wypowiedzenia się skarżącego co do zebranych przez organ dowodów i materiałów, materiałów zwłaszcza co do ww. opinii rzeczoznawcy K. A.,
- co skutkowało nieuzasadnionym i bezpodstawnym uznaniem przez organ, iż Budynek ma wartość zabytkową, w sytuacji gdy prawidłowe, obiektywne i całościowe rozpatrzenie materiału dowodowego powinno prowadzić do wniosku, że Budynek w aktualnym stanie zachowania nie ma wartości zabytkowej, a w szczególności nie ma wartości artystycznej, a już na pewno nie wyższej niż przeciętna. Odmowa skreślenia Budynku z wykazu zabytków nieruchomych wyznaczonych przez wojewódzkiego konserwatora zabytków do ujęcia w wojewódzkiej ewidencji zabytków została dokonana na podstawie niepełnej dokumentacji, bez przeprowadzenia właściwego postępowania dowodowego, na podstawie dowolnie ocenionego materiału dowodowego, bez uwzględnienia słusznego interesu Skarżącego, jako współwłaściciela Budynku.