Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz Sędziowie WSA Józef Maleszewski (spr.) WSA Izabela Paluszyńska Protokolant st.sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2015 r. sprawy ze skargi L. S., H. S. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę
Decyzją z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] ([...]) Starosta [...], wskazując na art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm., dalej jako p.b.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm., dalej jako kpa), po rozpatrzeniu wniosku [...] sp. z o.o. w [...] (dalej jako Inwestor) o zmianę decyzji Starosty nr [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. o pozwoleniu na budowę parku wiatrowego [...] - zmienił ww. ostateczną decyzję własną nr [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. o pozwoleniu na budowę, w zakresie projektu, i zatwierdził zamienny projekt budowlany. Uzasadniając decyzję Starosta napisał, że zmiany objęte projektem zamiennym są zgodne z ustaleniami ostatecznych decyzji Burmistrza [...]: decyzji ustalającej warunki zabudowy, nr [...] z dnia [...] października 2010 r. oraz decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, nr [...] z dnia [...] kwietnia 2010 r.
Od opisanej decyzji odwołanie wnieśli L. S. i H. S., zastępowani przez zawodowego pełnomocnika, domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji, ewentualnie uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Pełnomocnik zarzucił rażące naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na treść decyzji, w szczególności:
1. art. 7 kpa objawiające się niedokładnym, pomijającym słuszny interes obywateli wyjaśnieniem stanu faktycznego sprawy,
2. art. 8 kpa w zw. z art. 107 kpa, przejawiające się nienależytym uzasadnieniem zaskarżonej decyzji z uwagi na zawarcie w nim zbyt ogólnikowych twierdzeń, co uniemożliwia realizację zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwowych oraz uniemożliwia dokonanie kontroli zaskarżonej decyzji,
3. art. 9 kpa poprzez nienależyte i niewyczerpujące informowanie stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które miały wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków, będących przedmiotem postępowania administracyjnego,
4. art. 107 §1 kpa poprzez błędne i niewłaściwe sformułowanie rozstrzygnięcia zaskarżonej decyzji,
5. art. 107 §1 i §2 kpa, wyrażające się niewskazaniem pełnej podstawy prawnej wydania zaskarżonej decyzji.
Uzasadniając napisał, że obowiązujące przepisy prawa nie określają bezpośrednio warunków lokalizowania elektrowni wiatrowych. Z przepisów p.b. wynika, iż regulacje dotyczące budowli mają zastosowanie także w przypadku elektrowni wiatrowej. Z tegoż powodu podmiot zainteresowany budową farmy wiatrowej musi uzyskać pozwolenie na budowę po uprzednim uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy, ponadto zobowiązany jest do spełnienia odpowiednich wymagań związanych z bezpieczeństwem konstrukcji, sposobów jej użytkowania, bezpieczeństwa pożarowego, właściwych warunków higienicznych i zdrowotnych, ochrony środowiska, ochrony przed hałasem i drganiami, oszczędności energii, odpowiedniej izolacyjności cieplnej przegród. Inwestor winien także zapewnić odpowiednie usytuowanie farmy wiatrowej na działkach budowlanych oraz poszanowanie występujących w jej oddziaływaniu interesów osób trzecich.