Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Pile w przedmiocie ponownego rozpatrzenia sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Dybowski Sędziowie WSA Bożena Popowska (spr.) WSA Anna Jarosz Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 czerwca 2011 r. przy udziale sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie ponownego rozpatrzenia sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/14

Po rozpatrzeniu wniosku J. POLSKA Sp. z o. o., Burmistrz T. w dniu [...] czerwca 2009r. wydał decyzję Nr [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań budowy na działkach nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], [...] i [...] cynkowni wraz z zapleczem i infrastrukturą towarzyszącą.

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Burmistrza T. zwróciło się do Samorządowego kolegium Odwoławczego w Pile Stowarzyszenie [...] w Ś., które działając za pośrednictwem swojego pełnomocnika, wskazało na liczne naruszenia przepisów prawa materialnego z zakresu ochrony środowiska oraz norm procedury administracyjnej.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Pile decyzją z dnia [...] kwietnia 2010r. Nr [...] działając na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 §1 i art. 158 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej Kpa ), art. 3 pkt 11, art. 33 ust. 1, art. 38, art. 66 ust. 1, art. 82 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, ze zm., dalej ustawa), art. 201 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, ze zm., dalej Poś), a także §2 i §3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 09 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko - Dz. U. Nr 257, poz. 2573, ze zm., dalej rozporządzenie RM ws. określenia rodzajów przedsięwzięć), zdecydowało odmówić stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza T. z dnia [...] czerwca 2009 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań budowy na działkach nr [...],[...],[...],[...],[...], [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], [...],[...], [...], [...] i [...] cynkowni wraz z zapleczem i infrastrukturą towarzyszącą.

Uzasadniając swoją odmowną decyzję, SKO stwierdziło, iż zarzuty postawione przez wnioskodawcę nie mogą stanowić podstawy do wyeliminowania z obrotu prawnego w trybie stwierdzenia nieważności, zakwestionowanej decyzji i w większości są nieuzasadnione. Zdaniem Kolegium, decyzja Burmistrza T. z dnia [...] czerwca 2009 r. spełnia wymogi ustawy, a także ustawy Poś i przepisów wykonawczych do niej, a ponadto odpowiada regulacjom zawartym w kpa. Kolegium stanęło ponadto na stanowisku, iż podniesione przez Stowarzyszenie zarzuty wobec badanej decyzji mogłyby być przedmiotem kontroli instancyjnej w postępowaniu zwyczajnym, gdyby strona skorzystała z odwołania, albowiem wówczas na organie spoczywałby obowiązek rozpoznania całej sprawy od nowa. Ponieważ jednak wniosek o stwierdzenie nieważności jest trybem nadzwyczajnym, w trakcie którego zadaniem organu jest ocena badanej decyzji pod kątem kwalifikowanej niezgodności z prawem, tj. czy wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa, bądź też wystąpienie innych przesłanek określonych w art. 156 § 1 kpa, w bieżącym postępowaniu nieważnościowym możliwe było jedynie przeprowadzenie analizy przepisów stanowiących podstawę wydania kwestionowanej decyzji pod kątem ich naruszenia, a nie merytoryczne prowadzenie postępowania quasi odwoławczego, którego istotą jest ponowne badanie materiału dowodowego, przeprowadzanie dowodów uzupełniających czy ocenianie zarzutów strony.

Strona 1/14