Sprawa ze skargi na decyzję SKO w P. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędziowie WSA Izabela Bąk-Marciniak WSA Józef Maleszewski (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w likwidacji w Poznaniu na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją Dyrektora [...] z [...] marca 2014 r. nr [...] ustalono opłatę adiacencką w wysokości [...] zł z tytułu stworzenia warunków do korzystania z drogi wybudowanej na ulicy [...] w [...], do wniesienia tak ustalonej opłaty zobowiązano [...] (dalej jako Spółka) oraz określono termin, i sposób wniesienia opłaty. Rozpoznając odwołanie Spółki, Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z [...] lipca 2014 r. nr [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Wnioskiem z [...] czerwca 2015 r. pełnomocnik Spółki wystąpił o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Dyrektora [...]., wskazując na art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm., obecnie Dz. U. z 2016 r. poz. 23 z późn. zm., dalej w skrócie K.p.a.). Zdaniem pełnomocnika decyzja została wydana z rażącym naruszeniem art. 145 ust. 2 ustawy z dnia 21.08.1997r. o gospodarce nieruchomościami ( Dz. U. 2015 poz. 1774 z późn. zm., obecnie Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, dalej w skrócie u.g.n.) gdyż nie został dochowany trzyletni termin od momentu stworzenia warunków do korzystania z drogi do momentu wydania decyzji ustalającej opłatę adiacencką. Pełnomocnik wskazał, że trzyletni termin do wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej w sprawie zaczął biec w dniu 16 września 2009 r., co oznacza, że upłynął on z dniem 16 września 2012 r. Stąd też wydanie w sprawie decyzji z dnia [...] marca 2014 r. nastąpiło po upływie terminu określonego w art. 145 ust. 2 u.g.n.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z [...] sierpnia 2015 r. nr [...] odmówiło stwierdzenia nieważności ww. decyzji Dyrektora [...] o ustaleniu opłaty adiacenckiej. SKO wskazało, że rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. zachodzi wtedy, gdy treść rozstrzygnięcia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa, i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owa decyzja nie może zostać zaakceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa materialnego wówczas gdy rozstrzygnięcie sprawy jest ewidentnie sprzeczne z wyraźnym i niebudzącym wątpliwości przepisem, co na podstawie jego brzmienia niejako od razu rzuca się w oczy. Według orzecznictwa i doktryny o rażącym naruszeniu prawa decydują łącznie trzy przesłanki: oczywistość naruszenia prawa, charakter przepisu, który został naruszony oraz racje ekonomiczne lub gospodarcze - skutki, które wywołuje decyzja. Ponadto przedmiotem oceny stopnia naruszenia prawa w postępowaniu nieważnościowym może być jedynie konkretny przepis prawa w jego bezpośrednim znaczeniu. Zdaniem SKO w rozpatrywanej sprawie ewentualne naruszenie prawa wynika z interpretacji przepisu art. 145 ust. 2 u.g.n., który w sposób niejednoznaczny określa zachowanie terminu do ustalenia opłaty adiacenckiej i tym samym wymaga stosowania wykładni innej niż gramatyczna.

Strona 1/6