Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędziowie WSA Izabela Bąk-Marciniak WSA Anna Jarosz (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Agata Tyll-Szeligowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2016 r. sprawy ze skarg J. W., J. P., T. K. reprezentowanego przez opiekuna E. P. na zarządzenie Prezydenta Miasta z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wyłączenia ze sprzedaży lokali mieszkalnych oddala skargi
Pismem z dnia [...] lutego 2016 r. działający przez profesjonalnego pełnomocnika: J. W., J. P. i T. K. działający jako opiekun prawny E. P. (zwani dalej: skarżący), wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na zarządzenie Prezydenta Miasta (zwanego dalej: Prezydent) z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w sprawie wyłączenia ze sprzedaży lokali mieszkalnych położonych w budynkach znajdujących się na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego "Obszar Staromiejski w P." oraz lokali mieszkalnych położonych w budynku objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego "[...] - [...] W." w P. (zwanego dalej: Zarządzenie). Zaskarżonemu Zarządzeniu zarzucono obrazę prawa materialnego, a w szczególności: art. 34 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia [...] sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami poprzez pozbawienie skarżących przysługującego im z mocy tych przepisów pierwszeństwa w nabyciu przedmiotowych lokali mieszkalnych położonych w P. Stary R. [...] lokal nr: [...], [...] i [...]; art. 18 ust. 2 pkt. 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym poprzez podjęcie decyzji przez Prezydenta w sprawie, co do której wyłącznie właściwa była Rada Miasta P.; art. 2, 7 i 32 Konstytucji RP poprzez naruszenie zasady demokratycznego państwa prawa, zasady działania organów w granicach prawa oraz równego traktowania obywateli przez władze publiczne, polegające na wyłączeniu zajmowanych przez skarżących lokali od sprzedaży w trakcie trwania procedury sprzedaży, przy jednoczesnym wcześniejszym prowadzeniu sprzedaży innych lokali położonych w tej samej lokalizacji, w sytuacji w której skarżący, z przyczyn od siebie niezależnych, nie byli w stanie w terminie wcześniejszym wykonać przysługujących im uprawnień.
Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonego zarządzenia.
W uzasadnieniu skargi opisano stan faktyczny sprawy wskazując, iż skarżący są wieloletnimi najemcami stanowiących własność Miasta P. lokali mieszkalnych położonych w P. przy ul. [...] m. [...],[...] i [...]. Wskazano, że na podstawie ówcześnie obowiązujących Uchwał Rady Miasta P., skarżącym przysługiwało uprawnienie do wykupu przedmiotowych lokali mieszkalnych na zasadach określonych w art. 34-36 ustawy o gospodarce nieruchomościami, o czym zostali poinformowani, i z którego to prawa postanowili skorzystać. W roku [...] złożyli w tej mierze stosowne wnioski.
Wskazano następnie, że przedmiotowe lokale znajdują się w budynku, położonym na nieruchomości, która stanowiła własność H. i M. R.. W związku ze zgłoszeniem się spadkobierców M. R. postępowanie w sprawie sprzedaży mieszkania na rzecz skarżących zostało zawieszone. Z uwagi na fakt, że przedstawiony w toku postępowania o stwierdzenie nabycia spadku testament okazał się sfałszowany w sprawie wszczęte i prowadzone było postępowanie karne, które zakończyło się wyrokami skazującymi dla osób w nim oskarżonych. Zdaniem skarżących na tym etapie sprawy winno nastąpić wznowienie postępowania w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku i ustalenie w toku tego postępowania, iż własność przedmiotowych nieruchomości przeszła na M. P..