Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie sędzia WSA Maciej Dybowski sędzia NSA Jerzy Stankowski Protokolant referent - stażysta Paweł Grzęda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2005r sprawy ze skargi L. Sp. z o.o. Spedycja i Transport Międzynarodowy O. - Z. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia [...] stycznia 2002 r. nr [...] w przedmiocie podwyższonej opłaty drogowej /-/M.Dybowski /-/P. Miładowski /-/ J. Stankowski MB
Decyzją z dnia [...] listopada 2001 r. nr [...], na podstawie art. 40b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2002 r., nr 71, poz. 838 ze zm.), w związku z art. 64 ust.1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. -Prawo o ruchu drogowym ( Dz.U. nr 98, poz. 602 ze zm.) oraz rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 czerwca 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. nr 44, poz. 432) a nadto § 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 2000 r. w sprawie opłat drogowych (Dz.U. nr 51, poz. 607) Dyrektor Urzędu Celnego obciążył spółkę L. Sp.Zo.o. w O.-Z. podwyższoną opłatą w wysokości 1087,79 zł. za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia. W uzasadnieniu orzeczenia Dyrektor Urzędu Celnego stwierdził, że zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, przejazd pojazdem nienormatywnym jest dozwolony tylko pod warunkiem uzyskania zezwolenia, którego strona nie okazała. Organ wskazał, że podwyższoną opłatę pieniężną nałożono na podstawie kontroli pojazdu przeprowadzonej w dniu [...] listopada 2001r. o godz. 6:31 i potwierdzonej zapisem protokołu nr [...]kontroli pojazdu wyjeżdżającego z terytorium RP.
Odwołanie od powyższej decyzji złożyła L. Sp.zo.o. podnosząc, że zgodnie z dokumentami przewozu towar był załadowany poprawnie i z zachowaniem niezbędnych parametrów. Odwołująca się podważała prawidłowość pomiaru z powodu baraku możliwości zweryfikowania prędkości pojazdu i z uwagi na prawdopodobieństwo dodania gazu przez kierowcę w momencie przejazdu drugiej, ciągnącej osi przez wagę. Zdaniem strony w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego sygn. P. 7/98 oraz wyroku NSA III RN 9/2000 decyzja Dyrektora Urzędu Celnego pozbawiona jest podstaw prawnych, albowiem opiera się na rozporządzeniach wydanych niezgodnie z delegacją ustawową zawartą w ustawie o drogach publicznych.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2002 r. , nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1, art. 104 i art. 107 kpa. oraz na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 3, ust. 2a i art. 40b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 czerwca 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia , w związku z art. 2 ust. 2,§ 9 ust. 1pkt 2, ust.2 i ust. 4 pkt 2, § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 2000 r. w sprawie opłat drogowych (Dz.U. nr 51, poz. 607) oraz Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 15 stycznia 2001 r. w sprawie średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w 2000 r. (MP nr 2, poz. 63) Dyrektor Izby Celnej utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu wskazano, że podwyższona opłata pieniężna została nałożona w dniu 28 listopada 2001 r. na przejściu granicznym w O., po przeprowadzeniu pomiaru dynamicznego obciążenia osi pojazdu marki VOLVO o nr rejestracyjnym naczepy [...]i ciągnika typu [...], należącego do przedsiębiorstwa L. Sp.Zo.o. i stwierdzeniu przekroczenia na drugiej osi pojazdu dopuszczalnych norm nacisku ustalonych w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 czerwca 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Dyrektor Izby Celnej stwierdził, że pomiaru nacisku osi na podłoże dokonano na wadze dynamicznej typu RPT 97-114, posiadającej ważne świadectwo legalizacji wydane przez Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w Zielonej Górze, a wagi tego typu zostały zatwierdzone decyzją Prezesa Głównego Urzędu Miar do wyznaczania dynamicznego obciążenia osi pojazdów. Pomiaru rozstawu osi dokonano przy pomocy przymiaru stalowego tzw. ruletki, posiadającej świadectwo legalizacji wydane przez Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w Zielonej Górze, a warunki dokonywania pomiaru odpowiadały parametrom określonym w świadectwie legalizacji wagi. Nałożenie kary pieniężnej odbyło się zgodnie z art. 40b ust.2 i § 9 przywołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 27 czerwca 2000 r., a jej wysokość jest obliczana przez oprogramowanie, które jest integralnym elementem systemu ważenia i przetwarzania danych. Organ II instancji szczegółowo ukazał techniczne etapy procesu ważenia oraz system zabezpieczeń zapewniający jego prawidłowy przebieg, a także stwierdził, że brak reakcji aparatury kontrolnej podważa zasadność jakiegokolwiek kwestionowania wyniku ważenia. Nie ma zatem podstaw do jego powtarzania. W uzasadnieniu podkreślono też, że kierowca nie mógł być obserwatorem wszystkich czynności związanych z pomiarem, gdyż część z nich musiał sam wykonywać. Był on jednak osobiście obecny przy pomiarze odległości pomiędzy osiami pojazdu oraz otrzymał protokół z ważenia, w którym mógł zawrzeć swoje uwagi i spostrzeżenia. Odnosząc się do powołanych przez stronę orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego sygn. P. 7/98 oraz wyroku SN III RN 9/2000 ( a nie jak wskazała Odwołująca się - NSA) Dyrektor Izby Celnej stwierdził, że orzeczenia te nie odnoszą się do przepisów prawnych, na podstawie których wydano zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu podkreślono również, że przedmiotowa opłata za przejazd pojazdem nienormatywnym jest pobierana niezależnie od przyczyny przekroczenia nacisku na oś, przekonania kierowcy co do wielkości nacisku czy też ewentualnej winy kierowcy, a pobór opłaty ma charakter obligatoryjny.