W wyniku powyższego Prezydent Miasta P. decyzją z [...].01.2020 r.:
- przyznał D. O. świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad M. O. w wys. [...] zł/m-c na okres [...].04.2015 r. - [...].10.2015 r., w wys. [...] zł/m-c na okres [...].11.2016 r. - [...].12.2016 r., w wys. [...] zł/m-c na okres [...].05.2017 r. - [...].10.2017 r. i [...].12.2017 r. - [...].12.2017r.;
- odmówił przyznania tego świadczenia na okres [...].11.2015 r. - [...].10.2016 r., na okres [...].01.2017 r. - [...].04.2017 r., na okres [...].11.2017 r. - [...].11.2017 r. i na okres od [...].01.2018 r. na stałe.
Wyjaśnił, że zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1b u.ś.r. świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo m.in. do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Ustalono zaś, że stronie przyznano ów zasiłek w związku z opieką nad mężem W. O.: 1) decyzją z [...].01.2016 r. na okres [...].11.2015 r. - [...].10.2016 r., 2) decyzją z [...].02.2017 r. na okres [...].01.2017 r. -31.10.2017 r.; 3) decyzją z [...].10.2017 r. na okres [...].11.2017 r. - [...].10.2018 r. (ostatnia zrealizowana wypłata nastąpiła w XI 2017 r.). W związku z przekroczeniem ustawowego kryterium dochodowego uprawniającego do specjalnego zasiłku opiekuńczego decyzję z [...].10.2017 r. uchylono decyzją z [...].12.2018 r., a decyzją z [...].03.2018 r. ustalono kwotę [...]zł tytułem nienależnie pobranego specjalnego zasiłku opiekuńczego za okres od [...].05.2017 r. - [...].10.2017 r. Organ I instancji uznał, że w okresach, w których strona pobierała specjalny zasiłek opiekuńczy w związku z opieką nad mężem nie przysługuje jej świadczenie pielęgnacyjne z tytułu opieki nad córką. Jednocześnie wskazał, że z decyzji ZUS z [...].02.2018 r. wynika, że strona ma przyznaną emeryturę od [...].01.2018 r. i od tego dnia świadczenie pielęgnacyjne jej nie przysługuje z tego powodu.
W odwołaniu od powyższej decyzji D. O. zarzuciła naruszenie:
- art. 7, art. 77 § 1, art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm. - K.p.a.), poprzez dokonanie niepełnej oceny materiału dowodowego;
- art. 24 § 2a u.ś.r. poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji odmowę przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w zaskarżonym zakresie;
- art. 27 ust. 5 u.ś.r. poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że świadczenie pielęgnacyjne nie może być przyznane osobie, która ma już ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, podczas gdy wykładnia wskazanego przepisu prowadzi do wniosku, że w sytuacji gdy występuje zbieg uprawnień to osoba uprawniona ma prawo do wyboru świadczenia;
- art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) u.ś.r. przez jego błędną wykładnię dokonaną z naruszeniem art. 32, art. 69, art. 71 ust. 1 w zw. z art. 2 Konstytucji RP oraz art. 28 ust. 1 i 2 li. c) Konwencji Praw Osób Niepełnosprawnych polegającą na uznaniu, że posiadanie przez odwołującą prawa do emerytury pozbawia ją prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, podczas gdy wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że jego stosowanie wyłącza prawo do świadczenia pielęgnacyjnego do wysokości emerytury.