Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz (spr.) Sędziowie WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska WSA Izabela Bąk - Marciniak Protokolant st. sekr. sąd. Justyna Frankowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2012 r. sprawy ze skargi J. R. na postanowienie Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia (...) r., nr (...) w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie robót budowlanych, 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. zasądza od Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. na rzecz skarżącego J. R. kwotę (...) złotych (...) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Postanowieniem z dnia (...) r. (...) Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla powiatu p. (dalej Inspektor Powiatowy bądź PINB) na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej kpa) zawiesił z urzędu postępowanie administracyjne wszczęte z urzędu, w sprawie węzła betoniarskiego usytuowanego na działce nr ewidencyjny (...) położonej przy ul. W. (...) w D. do czasu rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, to jest wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przez Wójta Gminy D. (dalej decyzja środowiskowa).
W uzasadnieniu wskazano, iż na podstawie kontroli przeprowadzonej w dniu (...) r. stwierdzono, że na działce nr ewidencyjny (...) położonej przy ul. W. (...) w D., prowadzona jest działalność gospodarcza o profilu betoniarskim. W skład zakładu wchodzi hala produkcyjna z przylegającym kontenerem oraz węzeł betoniarski. Część hali produkcyjnej przy kontenerze biurowym stanowi zaplecze socjalne. Ustalono, ze węzeł betoniarski wykorzystywany jest na potrzeby zakładu do produkcji elementów drobnowymiarowych. Według oświadczenia właściciela J. R. węzeł powstał w 1990 r. i był stopniowo dostosowywany do zmieniających się wymogów. Na przedmiotowy obiekt brak jest pozwolenia na budowę Ustalono, iż przedmiotowa działka nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy (pismo Urzędu Gminy D. z dnia (...) r.). W latach 1988-1991 przedmiotowa działka objęta była Planem Ogólnym Zagospodarowania Przestrzennego Gminy D. uchwalonym uchwała nr XXII/94/88 Gminnej rady Narodowej z dnia 6 kwietnia 1988 r. z przeznaczeniem w części pod rozproszoną zabudowę zagrodową, adoptowana MR, a w części pod grunty rolne (pismo Urzędu Gminy D. z dnia (...) r.). Organ nadzoru budowlanego zobowiązany jest podjąć procedurę mającą na celu zalegalizowanie obiektu, który nie został wybudowany zgodnie z prawem. Dlatego konieczne jest przedstawienie m. in. decyzji o warunkach zabudowy ( w razie braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub jeżeli budowa była niezgodna z ówczesnym planem), z zapisów której wynikałoby, że przedmiotowy obiekt może być wybudowany na określonej nieruchomości. Jednakże dla takiej inwestycji konieczne jest w pierwszej kolejności uzyskanie decyzji środowiskowej. Inwestor w dniu (...) r. złożył wniosek o wydanie decyzji środowiskowej dla inwestycji polegającej na legalizacji hali produkcyjnej zakładu betoniarskiego wraz z zapleczem socjalno-biurowym oraz węzłem betoniarskim .Z uwagi na powyższe organ podjął z urzędu decyzję, aby zawiesić postępowanie na podstawie art. 97 § 4 kpa , uznając, że w tym wypadku zachodzi kwestia rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pełnomocnik H. i J. B. dopomagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości i orzeczenie o braku podstaw do zawieszenia postępowania administracyjnego ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, a także dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z kompletu (...) fotografii, na okoliczność iż przedmiotowy węzeł betoniarski powstał na początku lat 90 XX wieku w związku z czym na podstawie 37 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawa budowlanego (Dz. U. Nr 3, poz. 229, dalej prawo budowlane z 1974 r.) wymaga przymusowej rozbiórce. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 97 § 1 pkt 4 kpa poprzez jego błędna wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, iż wystąpiły przesłanki do zawieszenia postępowania, przez przyjęcie przez organ I instancji, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi kwestia rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego w postaci uzyskania w pierwszej kolejności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, w sytuacji gdy na podstawie art. 37 ust. 1 prawa budowlanego z 1974 r. organ nadzoru budowlanego powinien obligatoryjne stwierdzić, iż węzeł betoniarski usytuowany na przedmiotowej działce podlega rozbiórce.