Decyzją z dnia [...] października 2006 r. nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na podstawie art.154 § 1 kpa i art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego- j.t. Dz.U. 42/02/371 ze zm., odmówił uchylenia decyzji własnej z dnia [...] lutego 2006 r.
Motywując decyzję Kierownik Urzędu przytoczył przebieg zdarzeń procesowych. Wskazał, że dnia 21 czerwca 2006 r. Strona wniosła o uchylenie decyzji ostatecznej na podstawie art. 154 § 1 kpa. Postępowanie prowadzone na podstawie art. 154 kpa jest postępowaniem nadzwyczajnym, którego przedmiotem nie jest merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, lecz weryfikacja decyzji ostatecznej (art. 16 kpa) z jednego tylko punktu widzenia- czy za zmianą decyzji ostatecznej przemawia interes społeczny lub słuszny interes strony. Decyzja z dnia [...] lutego 2006 r. nie tworzy dla Strony żadnych praw; mogłaby być wzruszona tylko, gdyby Strona wykazała istnienie interesu społecznego lub słusznego interesu własnego. Podnoszone przez Stronę okoliczności dotyczące wysiedlenia i pobytu w obozie przesiedleńczym w Łodzi, były już przedmiotem rozpoznania przez Kierownika Urzędu. Obecne Strona nie przedstawiła żadnych nowych dowodów i nie wskazała na jakiekolwiek okoliczności, by za wzruszeniem ostatecznej decyzji przemawiał interes społeczny lub słuszny interes strony. Materiał dowodowy zebrany w sprawie nie stanowi podstawy do uznania pobytu strony w obozie przesiedleńczym za udowodniony. Ustalone w sprawie okoliczności nie pozwalają na przyjęcie poglądu, by interes społeczny lub słuszny interes strony przemawiał za uchyleniem decyzji ostatecznej Kierownika Urzędu, co stanowi niezbędną przesłankę uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej (art. 154 § 1 kpa; k. 37- 38 akt administracyjnych).
Pismem z dnia 2 listopada 2006 r. Wnioskodawca wniósł o zawieszenie postępowania, motywując to tym, że niezmiernie trudno Mu uzyskać w pełni wiarygodne dla Urzędu dokumenty; nadal stara się o dowody mogące stanowić podstawę uprawnień kombatanckich.
Kierownik Urzędu postanowieniem z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...] na podstawie art. 98 § 1 kpa zawiesił postępowanie w sprawie.
Postanowieniem z dnia [...] marca 2007 r. nr [...], na podstawie art. 97 § 2 kpa, Kierownik Urzędu podjął na wniosek T. P. postępowanie w sprawie (k.40, 42,46,47 akt administracyjnych).
Decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] (omyłkowo wskazano "2007"; dalej decyzja z dnia [...] lutego 2008 r.), Kierownik Urzędu na podstawie art. 138 § 1 pkt 1, art. 154 § 1 i 2 kpa i art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c, art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (j.t. Dz.U. 42/02/371 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] października 2006 r.
W uzasadnieniu Kierownik Urzędu w szczególności wskazał, że T. P. nie udokumentował, że przebywał w obozie w Łodzi, posiadającym cechy wskazane w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy. Organ rozpoznając sprawę w trybie zwykłym uznał, że relacja własna Strony i oświadczenia dwu świadków (będących dziećmi w latach okupacji) nie są wystarczającą podstawą do przyznania Stronie uprawnień- zwłaszcza, gdy dowody te nie znajdują odbicia w dokumentach archiwalnych. W aktach administracyjnych dotyczących brata Strony- J. P.- brak jakichkolwiek informacji o pobycie Wnioskodawcy w obozie przejściowym w Łodzi. Urząd wystąpił z zapytaniami dotyczącymi G. i rodziny Strony do Instytutu Pamięci Narodowej (dalej IPN) Oddziału w Łodzi i Poznaniu; Archiwów Państwowych w: Lublinie, Łodzi i Lesznie. Odpowiedzi potwierdziły jedynie wysiedlenie rodziny Strony do miejscowości G. i osiedlenie na gospodarstwie osadnika niemieckiego. W archiwach nie odnotowano dokumentów mogących potwierdzić osadzenie rodziny P. w obozie przesiedleńczym. Z Archiwum Państwowego w Łodzi uzyskano informację, dotyczącą wysiedlonych z miejscowości "G.", którzy byli osadzani w obozie przejściowym w Lesznie. Pobyt w tym miejscu odosobnienia w ocenie IPN (pismo z dnia 28 listopada 2007 r.) nie stanowił represji w rozumieniu ustawy. Wniosek oddalono na podstawie art. 154 § 1 i 2 kpa (k. 92- 93 akt administracyjnych).