Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich
Tezy

1. Nietrafnym jest pogląd Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, że co do zasady nie jest uprawniony do czynienia samodzielnych ustaleń czy konkretny obóz posiada cechy określone w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b-c ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami agresji wojennych i okresu powojennego (j.t. Dz. U 42/02371 z zm.).

2. Skoro normodawca konstytucyjny wskazuje, że Rzeczypospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym ( art. 2 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997r.- Dz.U. 78/97/483, sprost. 28/01/319, zm.200/05/1471), w którym obowiązuje zasada równości ( art. 32 ust. 1 Konstytucji), to wymóg wykładni ustawy w zgodzie z Konstytucją nakazuje, by umieszczenie w wydanym na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (j.t. Dz.U. 142/97/950 ze zm.- w brzmieniu nadanym art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 1999 r. o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej- Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, ustawy o kombatantach...- Dz.U. 38/99/360; aktualnie j.t. Dz.U. 42/02/371 ze zm.)- rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 września 2001 r. w sprawie określenia miejsc odosobnienia, w których były osadzone osoby narodowości polskiej lub obywatele polscy innych narodowości (Dz.U. 106/01/1154, zm. 21 4/05/1801) danego obozu przesiedleńczego ma jedynie taki walor,

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym dnia 06 lipca 2007 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A.K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę /-/ M. Dybowski MB

Uzasadnienie strona 1/11

sygn. IV SA/Po 112/07

U Z A S A D N I E N I E

Prawomocnym wyrokiem z dnia 22 czerwca 2006 r.- IV SA/Po 1508/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję z dnia [...] października 2004 r. nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dalej Kierownik Urzędu) z dnia [...] lutego 2004 r. nr [...] o odmowie przyznania A.K. uprawnień kombatanckich i zasądził od Kierownika Urzędu na rzecz Skarżącego kwotę [...]zł tytułem zwrotu kosztów sądowych.

W uzasadnieniu Sąd w szczególności wskazał, że bezspornym w sprawie jest, że A.K. urodził się i przebywał z matką w G. B. w D.; spornym jest, czy przebywanie w tym obozie uprawnia do objęcia art. 4 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (j.t. Dz.U. 42/02/371 ze zm.- dalej ustawa z 1991 r.). Uwzględniając ogólne sformułowane przesłanki art. 4 ustawy, treść delegacji ustawowej (art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy) i hasłowo ujęty katalog miejsc odosobnienia w § 2 i 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 września 2001 r. w sprawie określenia miejsc odosobnienia, w których były osadzone osoby narodowości polskiej lub obywatele polscy innych narodowości (Dz.U. 106/01/1154, zm. 214/05/1801- dalej rozporządzenie), w tym wymienioną nazwę D., trudno uznać, że obowiązujące przepisy wykluczają uznanie obozu, w którym urodził się A.K., za miejsce represji w rozumieniu art. 4 ustawy. Powołanie się na niemiecką publikację "[Das] nationalsocialistische Lagersystem" zasługuje na aprobatę i mieści się w możliwościach dowodowych organów administracji publicznej (art. 75 i art. 77 § 4 kpa). Materiał dowodowy musi podlegać ocenie, co winno mieć odzwierciedlenie w uzasadnieniu (art. 80 i art. 107 § 3 kpa), a czego zabrakło. Ustawa z 1991 r. i rozporządzenie posługują się jedynie nazwami obóz i podobóz. Gdyby matka Skarżącego M.N. przebywała i urodziła syna w jednym z komand znajdujących się w [...] i wymienionych w owej publikacji, Skarżącemu przysługiwałyby uprawnienia kombatanckie. Organ nie kwestionuje udokumentowanych faktów: pobytu M.N. i urodzenia syna A.K. w miejscowości D., w "obozie mieszanym" [...]. Kierownik Urzędu wskazuje na dwie kategorie nie wymienione w ustawie i rozporządzeniu- komando i obóz mieszany, przy czym z akt sprawy wynika, że zarówno w komandach, jak i obozach mieszanych przebywały przymusowo osoby zmuszane do pracy na rzecz hitlerowskiego reżimu. Według ustawodawcy, nie nazwa obozu (miejsca odosobnienia), ale fakt podlegania hitlerowskim władzom bezpieczeństwa (art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b oraz c) i funkcja w realizacji eksterminacyjnej polityki okupanta wobec Polaków przesądza o kwalifikacji okresów przebywania jako represji i w konsekwencji o możliwości przyznania uprawnień kombatanckich (wyrok NSA z 6.2.1985- II SA 1789/84- ONSA 1/85/5= OSP 12/85/240).

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...]na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a-c, art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (j.t. Dz.U. 42/02/371 ze zm.) w zw. z § 5 i 6 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 września 2001 r. w sprawie określenia miejsc odosobnienia, w których były osadzone osoby narodowości polskiej lub obywatele polscy innych narodowości (Dz.U. 106/01/1154 ze zm.) odmówił przyznania A.K. uprawnień kombatanckich na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a-c ustawy.

Strona 1/11