Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Monika Świerczak (spr.) Sędzia WSA Maciej Busz Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska Protokolant sekr. sąd. Roman Sukhyi po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę nr [...] Rady Miasta z dnia [...] stycznia 2019 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...] dla wybranych obszarów, 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 4 ust. 1 pkt 2, § 9 ust. 1 pkt 2 w zakresie wyrazów: "przed wydaniem pozwolenia na ich budowę", § 10 ust. 1 pkt 2 oraz § 23 ust. 1 pkt 5 lit. b; 2. zasądza od Miasta [...] na rzecz Wojewody [...] kwotę [...]zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wojewoda Wielkopolski złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na uchwałę nr 37 Rady Miasta Konina z dnia 30 stycznia 2019 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Konina dla wybranych obszarów. Przedmiotowa uchwała została zaskarżona w części i wniesiono o stwierdzenie nieważności § 4 ust. 1 pkt 2, § 9 ust. 1 pkt 2 w zakresie wyrazów: "przed wydaniem pozwolenia na ich budowę", § 10 ust. 1 pkt 2 oraz § 23 ust. 1 pkt 5 lit. b uchwały nr 37 Rady Miasta Konina z dnia 30 stycznia 2019 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta K. dla wybranych obszarów oraz zasądzenie od Miasta K. na rzecz skarżącego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Uzasadniając powyższą skargę wskazano, że w dniu 30 stycznia 2019 r. Rada Miasta Konina podjęła uchwałę nr 37 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Konina dla wybranych obszarów. W ocenie organu nadzoru przedmiotowa uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem zasad sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego, które w świetle art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 ze zm., dalej jako "ustawą" albo "u.p.z.p") powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części.
W § 4 ust. 1 pkt 2 uchwały ustalono konieczność uzgodnienia każdej lokalizacji reklamy na obszarze drogi publicznej z zarządcą drogi. Organ nadzoru stwierdza, że zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych z dnia 21 marca 1985 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 2068 ze zm.) lokalizowanie w pasie drogowym reklam może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, wydawanym w drodze decyzji administracyjnej. Kwestia lokalizacji reklam na obszarze dróg publicznych została zatem uregulowana w ustawie o drogach publicznych - akcie prawa wyższego rzędu niż plan miejscowy. Ponadto żaden z przepisów ustawy nie przyznaje radzie gminy kompetencji do nakładania na inwestorów obowiązku uzgodnienia lokalizacji reklam z zarządcą drogi krajowej. Tym samym powyższy zapis należy uznać za bezzasadny.
Podobnie w § 9 ust. 1 pkt 2 uchwały ustalono nakaz zgłoszenia wszelkich planowanych na obszarze objętych planem budowli o wysokości równej i większej niż 50 m npt do Szefostwa Służb Ruchu Lotniczego Sił Zbrojnych RP - przed wydaniem pozwolenia na ich budowę. W ocenie organu nadzoru powyższe stanowi nie tylko modyfikację przepisów wyższego rzędu, ale również zostało podjęte bez umocowania prawnego przysługującego organowi stanowiącemu jednostki samorządu terytorialnego. Kwestie związane ze zgłoszeniem do właściwego organu nadzoru nad lotnictwem wojskowym obiektów budowlanych uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie sposobu zgłaszania oraz oznakowania przeszkód lotniczych (Dz. U. Nr 130, poz. 1 193, dalej jako: "rozporządzeniem"). Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia, zgłoszeniu do właściwego organu nadzoru nad lotnictwem wojskowym, z zastrzeżeniem ust. 1, podlegają wszystkie stałe lub tymczasowe obiekty budowlane o wysokości 50 m i więcej. Trzeba też mieć na uwadze, że w myśl § 11 w zw. z § 10 ust. 2 pkt 8 rozporządzenia, informacje o przewidywanym terminie ukończenia budowy przeszkody lotniczej o wysokości do 100 m powyżej poziomu terenu są przekazywane z co najmniej dwumiesięcznym wyprzedzeniem terminów, których dotyczą.