Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka (spr.) Sędziowie WSA Maciej Busz WSA Józef Maleszewski Protokolant st.sekr.sąd. Agata Tyll-Szeligowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2018 r. sprawy ze skargi K. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Wójta Gminy B. z dnia [...] października 2016 r. nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego K. W. kwotę [...]zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
IV SA/Po 1092/17
U z a s a d n i e n i e
Wójt Gminy B. postanowieniem z dnia [...] października 2016 r.
nr [...] odmówił wznowienia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla budowy chlewni na działce nr [...] w miejscowości B., gmina B., ponieważ zdaniem organu wnioskodawca przekroczył miesięczny termin do złożenia wniosku o wznowienie, o którym mowa w art. 148 § 1 K.P.A. W wyniku rozpoznania zażalenia Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia [...] września 2017 nr. nr [...] uchyliło w całości zaskarżone postanowienie stwierdzając, że "organ pierwszej instancji w tej sprawie podjął błędne rozstrzygnięcie, które należy wycofać z obrotu prawnego bowiem w sprawie brak jest przedmiotu postępowania. Organ odwoławczy stanął na stanowisku, że po otrzymaniu wyjaśnień K. W. Wójt Gminy B. winien pozostawić jego wniosek bez rozpoznania. Odwołującego pouczono o możliwości wniesienia sprzeciwu od powyższego postanowienia.
W skardze nazwanej sprzeciwem i następnie w piśmie procesowym z 2 listopada 2017 r. nazwanym uzupełnieniem sprzeciwu zarzucono organowi naruszenie przepisów art. 148 § 1 K.P.A. w związku z art. 63 § 2 K.P.A., błędną wykładnię art. 145 § 1 pkt 4 w zw. z art. 28 K.P.A. i 9 K.P.A. przez przyjęcie, że podmiot żądający wznowienia postępowania nie posiada przymiotu strony postępowania, co powoduje, że na organie nie ciążą wobec tego podmiotu obowiązku wynikające z tzw. zasady udzielania pomocy i informacji.
W piśmie zarzucono również nieuprawnione przyjęcie, że podanie odwołującego wymagało uzupełnienia, a także niezastosowanie normy wynikającej z art. 64 § 2 K.P.A. w zw. z art. 9 K.P.A.
W związku z poinformowaniem organu, że pisma skarżącego potraktowano jako skargę, SKO w P. złożyło odpowiedź na skargę i wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga zawiera usprawiedliwione podstawy.
Na wstępie należy stwierdzić, że sprzeciw wniesiony przez skarżącego zgodnie z pouczeniem nie mógł być rozpoznany w trybie art. 64 "a" do 64 "e" Ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2017 poz. 1369) dalej P.p.s.a. Zgodnie z treścią art. 64a P.p.s.a od decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2016 poz. 23 ze zm.) dalej K.P.A., skarga nie przysługuje, jednakże strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw.
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi nie jest decyzja lecz postanowienie. Ponadto z treści wydanego postanowienia nie wynika aby podstawą jego wydania był przepis art. 138 § 2 K.P.A. Oznacza to, że sprawę należało rozpoznać w "zwykłym trybie skargowym".
Oceniając zaskarżone postanowienie, organ odwoławczy powołując się na art. 138 § 1 pkt 2 K.P.A. uchylił w całości zaskarżone postanowienie.
Zgodnie z art. 138 K.P.A. organ odwoławczy uchylając decyzję organu pierwszej instancji jest zobowiązany do określenia swojego stanowiska w sprawie, co powinno nastąpić poprzez orzeczenie co do istoty sprawy, umorzenie postępowania lub przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.