Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Tarnowo Podgórne w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędziowie WSA Izabela Bąk - Marciniak WSA Maciej Busz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi H.W. na uchwałę Rady Gminy Tarnowo Podgórne z dnia 26 kwietnia 2005 r. nr LI/329/2005 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/9

IV SA/Po 1046/13

Uzasadnienie

H.W. wniosła skargę na uchwałę Rady Gminy Tarnowo Podgórne z dnia 26.04.2005r. nr LI/329/2005 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów aktywizacji gospodarczej w Tarnowie Podgórnym, po południowej stronie drogi krajowej nr 2 - działki nr 1248/1,1248/2, 857/2, 857/3,858,859 (zwanej dalej zaskarżoną uchwałą) wnosząc o stwierdzenie jej nieważności na podstawie art.101 ustawy z dnia 08.03.1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013r., poz.954, zwanej dalej u.s.g.) w zw. art.3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - dalej Ppsa) art. 50 § 1 Ppsa i art.147 § 1 Ppsa.

Skarżąca zarzuciła naruszenie licznych - wymienionych w skardze - przepisów ustawy z dnia 07.07.1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999r., Nr 15, poz.139 ze zm., zwanej dalej u.z.p.) oraz art.7 Konstytucji i na podstawie art.27 ust.1 u.z.p. w zw. z art.10 u.z.p. wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.

Nadto skarżąca podniosła, że zaskarżona uchwała narusza jej interes prawny, a także narusza wskazane przez nią przepisy ustaw. Wskazała też, że pismem z dnia 22.08.2013r. wezwała Radę Gminy Tarnowo Podgórne do usunięcia naruszenia prawa na co nie otrzymała odpowiedzi. Dalej skarżąca szczegółowo opisała zarzuty merytoryczne w stosunku do zaskarżonej uchwały.

W szczególności skarżąca wskazała, że pozostaje ona właścicielką działek sąsiadujących z obszarem objętym zaskarżonym planem miejscowym i nie mogła powziąć informacji dotyczących możliwości składania wniosków do rzeczonego opracowania planistycznego i tychże wniosków nie złożyła. Ma to znaczenie w jej ocenie, gdyż uciążliwość przeznaczenia terenu objętego ustaleniami planu miejscowego kształtuje możliwość zagospodarowania działek będących własnością skarżącej. Podkreśliła, że sąsiedztwo terenu przeznaczonego pod przemysł, rzemiosło produkcyjne, składy, magazyny, parkingi dla samochodów ciężarowych niewątpliwie ograniczają możliwość gospodarowania przestrzenią działek skarżącej. (k.6 akt sądowych)

Rada Gminy Tarnowo Podgórne w odpowiedzi na skargę wniosła o jej odrzucenie względnie o oddalenie skargi.

Rada wskazała, że nie został spełniony przez skarżącą określony w art.101 ust.1 u.s.g. wymóg skutecznego wezwania do usunięcia naruszenia prawa lub uprawnienia. Skarżąca nie spełniła wymogu naruszenia jej interesu prawnego zaskarżoną uchwałą, gdyż nie wykazała, by zaskarżona uchwała naruszała jej interes prawny. W myśl art.101 ust.1 u.s.g. każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwała lub zarządzeniem podjętymi przez organy gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. W ocenie organu skarżąca musi zatem dowieść, że zaskarżona uchwała naruszając prawo jednocześnie negatywnie wpływa na jej sferę materialnoprawną, pozbawia ją uprawnień albo uniemożliwia ich realizację. Konieczne jest więc wykazanie bezpośredniego związku pomiędzy zaskarżoną uchwałą, a indywidualną sytuacją prawną skarżącego. Powołując się na judykaturę organ zauważył, że legitymacja skargowa do zaskarżenia uchwały lub zarządzenia gminy wywodzona z art.101 u.s.g. oparta jest na kryterium naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia. Mając powyższe na uwadze organ stanął na stanowisku, że skargę jak niedopuszczalną należy odrzucić na podstawie art.58 § 1 pkt 6 Ppsa.

Strona 1/9