Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska (spr.) Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Maciej Busz Protokolant st. sekr. sąd. Justyna Hołyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi P. T.C.S.A. w W. na decyzję W. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stacji telefonii komórkowej oddala skargę
Decyzją z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla powiatu p. umorzył w całości jako bezprzedmiotowe postępowanie administracyjne w sprawie stacji bazowej telefonii komórkowej zainstalowanej na kominie na nieruchomości nr ewid. [...], położonej przy ul. [...] w K., gm. S..
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że prawodawca przewidział w ustawie Prawo budowlane, że wszelkie roboty budowlane rozpoczynające budowę obiektu budowlanego powinny być wykonywane na podstawie ostatecznej decyzji pozwolenia na budowę, o czym mowa w art. 28 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.). Organ podniósł, że w tym przypadku inwestor w 1997 r. uzyskał wymaganą w tamtym stanie prawnym decyzję pozwolenia na budowę, przedkładając stosowny wniosek wraz z potrzebnymi dokumentami, w tym pozwolenia Wojewody P. z dnia [...] lipca 1997 r. znak Nr [...] (k. 153 akt), a także pozytywną opinię Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...] lipca 1997 r. (k. 151 akt). W dniu [...] marca 2008 r. inwestor złożył w Starostwie Powiatowym zgłoszenie zamiaru wykonania robót nie wymagających pozwolenia na budowę. Ustawodawca dokonując zmiany ustawy Prawo budowlane w dniu 27 marca 2003 r. ustawą o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. 2003 Nr 80 poz.718), wprowadził szerszy katalog obiektów budowlanych, które nie musiały uzyskać ostatecznej decyzji pozwolenia na budowę. Jeden z tych wyjątków zawiera art. 29 ust. 2 pkt. 15 Prawa budowlanego. Z przepisów tych wynika jednoznacznie, iż instalacja urządzeń na obiektach budowlanych nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę. Ustawodawca nie uzależnił wyjątku wyszczególnionego w art. 29 ust. 2 pkt 15 Prawa budowlanego od sposobu ich montażu, co uzasadniałoby, jak to uczyniono w niniejszej sprawie, zastosowanie art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Natomiast w art. 30 ust. 1 pkt 3c Prawa budowlanego (obowiązujący na czas składania Zgłoszenia) doprecyzowano także, że tylko zgłoszenia wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu urządzeń emitujących pola elektromagnetyczne, będących instalacjami w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, zaliczanych do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu tej ustawy. Odnotować należy także, iż "instalowanie", które jest "montowaniem urządzenia technicznego" (vide: Słownik języka polskiego pod redakcją prof. S. Dubisza tom 1, Wydawnictwo Naukowe PWN W-wa 2003, s. 1221) może polegać zarówno na połączeniu różnych elementów w jedną całość użytkową, umożliwiającą wykorzystania konstrukcji zgodnie z jej przeznaczeniem, jak i zamontowaniu całej konstrukcji na jakimś obiekcie budowlanym. Jest to czynność techniczna realizowana w wyniku prowadzonych robót budowlanych.
Dalej organ wyjaśnił, że w przedmiotowej sprawie inwestor zgodnie z obowiązującym wówczas stanem prawnym w marcu 2008 r. zgłosił zamiar wykonywania prac modernizacyjno-rozbudowujących urządzenie na budynku. Natomiast obowiązujące wówczas rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko z szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz.U. 2007, Nr 257 poz 2573), następnie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2007 r. zmieniające powyższe rozporządzenie wskazuje w § 2 jakiego rodzaju przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko wymagają sporządzenia raportu oddziaływania na środowisko. W przedmiotowej sprawie zwrócić należy uwagę, że moc [W] zamontowanych anten AS1 i AS2 przekracza 2000 W (k. 209 akt). Natomiast, zabudowania, w których także znajduje się zabudowa mieszkalna-jednorodzinna (zabudowa niska) są w odległościach nie większych niż 100 m (k. 205 i 211 akt). Dalej, w §3 cytowanego rozporządzenia, ustawodawca przewidział dla wymienionych przedsięwzięć, że sporządzenie takiego raportu jest możliwe, ale nie obligatoryjne. Inwestor jednak na potrzeby przedsięwzięcia wykonał analizę środowiskową, którą także załączył do Zgłoszenia (k.42). Organ wyjaśnił, że wpływ pola elektromagnetycznego na człowieka i środowisko uzależniony jest od wysokości natężenia (lub gęstości mocy) oraz częstotliwości drgań. Dlatego wartość poziomów dopuszczalnych jest określana w pasmach częstotliwości. Wartości dopuszczalnych poziomów są podane w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz. U. Nr 192, poz. 1883). Jak wynika z tej analizy "emisja pól elektromagnetycznych, będąca efektem eksploatacji przedmiotowej stacji bazowej, nie przekroczy w środowisku dopuszczalnych norm, ustalonych rozporządzeniem Ministra Środowiska [...], poziomów wysokości 0,1 W/m2". Tym samym zastosowana procedura zgłoszenia zamiaru budowy była prawidłowa, po czym można było przystąpić do prac wskazanych w zgłoszeniu, do którego, o czym należy wspomnieć, organ administracji architektoniczno-budowlanej nie miał zastrzeżeń (brak decyzji o sprzeciwie na złożone Zgłoszenie).