Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Kaźmierz w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w miejscowości Kopanina rej. Przylesie III Gmina Kaźmierz
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Stankowski Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Tomasz Grossmann (spr.) Protokolant ref. staż. Ewa Stawicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Gminy Kaźmierz z dnia 23 maja 2016 r. nr XXIII/156/16 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w miejscowości Kopanina rej. Przylesie III Gmina Kaźmierz 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej przepisy § 9 pkt 13 lit. a i lit. c oraz § 17 tej uchwały; 2. w pozostałym zakresie skargę oddala; 3. zasądza na rzecz skarżącego Wojewody Wielkopolskiego od Gminy Kaźmierz kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie strona 1/6

W dniu 23 maja 2016 r. Rada Gminy Kaźmierz podjęła Uchwałę nr XXIII/156/16 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w miejscowości Kopanina rej. "Przylesie III", Gmina Kaźmierz (dalej też jako: "Uchwała" lub "Plan").

Pismem z 28 października 2016 r., znak: KN-I.0552.35.2016.7, Wojewoda Wielkopolski (dalej też jako "Wojewoda" lub "Skarżący"), reprezentowany przez pełnomocnika, r.pr. Bożenę Grośty, zaskarżył ww. uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu i wniósł o stwierdzenie jej nieważności, a także o zasądzenie od Gminy Kaźmierz (dalej też jako: "Gmina") na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pełnomocnik Skarżącego podał, że zaskarżona uchwała została doręczona Wojewodzie w dniu 06 czerwca 2016 r. oraz uzupełniona przez Wójta Gminy Kaźmierz (zwanego też dalej "Wójtem") dokumentacją prac planistycznych w dniu 14 października 2016 r.

Dalej pełnomocnik wyjaśnił, że jako podstawę prawną kwestionowanej uchwały Rada Gminy Kaźmierz (dalej też jako "Rada Gminy") wskazała art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.; w skrócie: "u.s.g.") oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, z późn. zm.; w skrócie "u.p.z.p.").

Zgodnie z art. 17 pkt 12 i 13 u.p.z.p. wójt rozpatruje uwagi dotyczące projektu planu, w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania, wprowadza zmiany do projektu planu wynikające z rozpatrzenia tych uwag, a następnie w niezbędnym zakresie ponawia uzgodnienia. Do 7 sierpnia 2015 r., w wyznaczonym przez Wójta terminie, do projektu Planu wpłynęły uwagi osób fizycznych, z których część Wójt postanowił uwzględnić. Uwzględnione uwagi, odnoszące się do konkretnych terenów bądź nieruchomości, dotyczyły m.in. zwiększenia powierzchni działek, gdzie dla terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oznaczonych symbolami 1MN, 9MN, 12MN i 13MN zwiększono minimalną powierzchnię działki budowlanej z 1200 m2 na 1800 m2, dla terenu 2MN - z 800 m2 na 1800 m2, a dla terenów 7MN, 8MN, 10MN, 11 MN, 14MN, 15MN i 18MN - z 800 m2 na 1000 m2.

Dodatkowo - jak podkreślił pełnomocnik Skarżącego - analiza porównawcza projektu przedmiotowego planu, wyłożonego do publicznego wglądu w dniach 22 czerwca-20 lipca 2015 r., i Planu w wersji uchwalonej przez Radę Gminy w dniu 23 maja 2016 r. wykazuje, że w projekcie planu wyłożonym do publicznego wglądu nie określono wysokości stawki procentowej tzw. renty planistycznej (pozostawiając puste miejsce w § 17 projektu uchwały), natomiast w uchwalonym Planie ustalono tę wysokość na 15% od wzrostu wartości nieruchomości.

W kontekście powyższych przypadków autor skargi - przywoławszy treść art. 17 pkt 13 u.p.z.p. - wskazał, że Wójt winien także dopełnić wymogu wynikającego z pkt 10 i ponownie wyłożyć zmieniony projekt planu do publicznego wglądu. W związku z tym, że Wójt tego nie uczynił, to - w ocenie Skarżącego - naruszył tryb sporządzenia planu w zakresie art. 17 pkt 13 u.p.z.p. Wprowadzenie ww. zmian do uchwały, w zasadniczy sposób wpływających na zakres praw i obowiązków odbiorców planu, bez ponownego wyłożenia projektu planu do publicznego wglądu, stanowi istotne naruszenie trybu sporządzania planu. Skarżący zaznaczył, że to charakter i rozmiar dokonanych zmian jest decydujący dla ewentualnej konieczności ponawiania procedury planistycznej. W sytuacji gdy dokonane zmiany będą miały charakter jednostkowy, nie wywierający wpływu na sytuację prawną sąsiednich nieruchomości, mogą one zostać wprowadzone bez konieczności ponowienia procedury planistycznej. Dopiero wprowadzenie zmian o charakterze ogólniejszym oraz w sytuacji istnienia konfliktu interesów różnych grup właścicieli działek położonych na obszarze objętym zmianami, powtórzenie czynności planistycznych w tym zakresie należy uznać za konieczne. Zatem oceniając konieczność zastosowania w danym przypadku art. 17 pkt 13 u.p.z.p., jako kryterium oceny należy przyjąć stopień modyfikacji treści projektu uchwały w stosunku do projektu uchwały sprzed dokonania zmian.

Strona 1/6