Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Walentek Asesor WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek Protokolant sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2007 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w D. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm./ i art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stwierdził u J. K. choroby zawodowej - przewlekłe [...]. W uzasadnieniu decyzji podniósł, że wnioskodawca pracował w warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej, jednakże wobec braku rozpoznania takiej choroby przez uprawnione do tego placówki medyczne - Poradnie Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. oraz Przychodnię Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. - nie można stwierdzić choroby zawodowej. Za takim rozpoznaniem placówek medycznych przemawiały wyniki badań, które nie potwierdziły trwałego [...].
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł skarżący, który uznał ją za niesłuszną i krzywdzącą. W odwołaniu tym zakwestionował ustalenia obu placówek medycznych o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej, ponieważ jego stan zdrowia pogarsza się, efektem czego jest to, że [...]. Nadto jest pod stałą opieką Poradni [...] i musi systematycznie zażywać leki. Z uwagi na dolegliwości [...] nie może podjąć pracy.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. decyzją z dnia
[...] r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu tegoż rozstrzygnięcia przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania jak również przywołał obowiązujące przepisy w zakresie stwierdzenia choroby zawodowej. Organ ten podzielił ustalenia faktyczne organu pierwszej instancji dotyczące przebiegu pracy zawodowej J. K. i uznał, że pracował on w warunkach, w których eksponowany był na [...] zawierające [...], a tym samym pracował w warunkach stwarzających powstanie przewlekłej choroby zawodowej narządu [...]. Jednocześnie wskazał, że orzeczenia obu uprawnionych placówek medycznych wypowiadających się w sprawie; Poradnia Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. i Szpital Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. stwierdziły występowanie u niego przewlekłego [...], które nie powoduje trwałego [...] w postaci [...], co nie daje podstaw do rozpoznania choroby zawodowej pod postacią przewlekłego [...] wymienionego w pkt [...] załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach. Nadto organ ten zaznaczył, że do rozpoznania choroby zawodowej uprawnieni są lekarze specjaliści placówek wymienionych we wskazanym akcie normatywnym i oni badali skarżącego i nie rozpoznali występowania choroby zawodowej, a więc nie ma podstaw do kwestionowania przeprowadzonych badań.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na powyższą decyzję wniósł J. K.. W skardze tej skarżący domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji. Jako uzasadnienie skargi podał, że decyzja wydana została na podstawie dwóch orzeczeń lekarskich, jednakże jego zdaniem badania przeprowadzone w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego przeprowadzone zostały w sposób niekompetentny, gdyż panie przeprowadzające badanie stwierdziły [...], natomiast wezwany lekarz zarzucił mu udawanie. W trakcie tych badań potraktowany został w sposób lekceważący i pobłażliwy, a jego stan zdrowia ulega stałemu pogorszeniu.