Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia NSA Adam Mikusiński Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w K. na postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadzoru sanitarnego oddala skargę.
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w R. decyzją z dnia [...]r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 27 ust. 2, art. 27c ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego zobowiązał A Sp. z o.o. w K. do wstrzymania wprowadzania do obrotu oraz zatrzymał produkty o nazwie: [...] na czas niezbędny do przeprowadzenia oceny i badań ich bezpieczeństwa, ale nie dłużej niż 18 miesięcy. Nadto obciążono stronę kosztami niezbędnymi do przeprowadzenia oceny i badań jak również nadano jej rygor natychmiastowej wykonalności.
Pismem z dnia 31 maja 2012 r. adwokat M.G. wniósł odwołanie od powyższej decyzji i wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania z uwagi na fakt, że uchybienie to nastąpiło bez winy strony postępowania. W odwołaniu tym zarzucono powyższej decyzji szereg uchybień, natomiast w uzasadnieniu wskazano na okoliczności, które spowodowały, że odwołanie nie zostało wniesione w terminie. Podkreślono, że strona o treści powyższej decyzji dowiedziała się w dniu 31 maja 2012 r., dopiero po przeprowadzeniu przez pracownika organu pierwszej instancji kontroli sklepu przy ul. [...] w R.. Zdaniem odwołującego się powyższa decyzja nie została nigdy należycie doręczona zarówno stronie postępowania jak również jego pełnomocnikowi. Z informacji posiadanych przez stronę wynika, że decyzja ta została doręczona osobie, która znajdowała się w budynku, w którym mieści się siedziba Spółki i osoba ta nie była w żaden sposób uprawniona do odbioru poczty w imieniu odwołującej się spółki A sp. z o.o., ani nie jest stronie bliżej znana. W dalszej części odwołania przywołano treść art. 45 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz postanowienie z 5 października 1994 r. dotyczące doręczania pism w spółce. Dalsza część odwołania poświecona została merytorycznej ocenie wydanej decyzji przez organ pierwszej instancji.
[...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. postanowieniem z dnia [...]r. Nr [...] wydanym na podstawie art. 59 w związku z art. 58 Kodeksu postępowania administracyjnego odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w R. z dnia [...]r. Nr [...]. W motywach rozstrzygnięcia organ przedstawił wpierw dotychczasowy przebieg postępowania, a następnie przybliżył działania podjęte przez organ pierwszej instancji zmierzające do doręczenia przywoływanej powyżej decyzji. Zaakcentowano, że pełnomocnictwo udzielone zostało adwokatowi w dniu 26 kwietnia 2012 r. i do siedziby organu dotarło w dniu 30 kwietnia 2012 r., natomiast decyzja wydana została w dniu 27 kwietnia 2012 r. i w tym samym dniu nadana w urzędzie pocztowym. Tym samym organ za bezzasadny uznał zarzut nie doręczenia przedmiotowej decyzji pełnomocnikowi strony. W dalszej części uzasadnienia podkreślono, że nie znajduje uzasadnienia zarzut dotyczący doręczenia decyzji do rąk osoby nieupoważnionej do odbioru przesyłek. Jak bowiem ustalił organ pierwszej instancji w dniu 31 stycznia 2012 r. B Sp. z o.o. oraz upoważnieni przez jej Zarząd pracownicy i podwykonawcy spółki zostali przez "C" Sp. z o.o. (z dniem 13 marca 2012 r. zmieniła nazwę na "A" Sp. z o.o.) do odbioru przesyłek pocztowych adresowanych na Spółkę i informowania jej drogą mailową o odebranych przesyłkach. Podkreślono również, że pomimo zmiany nazwy Spółki nie cofnięto udzielonego upoważnienia do odbioru korespondencji, a sygnalizowany sposób doręczania korespondencji funkcjonuje, a potwierdzeniem tego jest odbiór pisma przez R.G. W następstwie przeprowadzonych ustaleń organ odwoławczy doszedł do przekonania, że przedmiotowa decyzja doręczona została w sposób prawidłowy, a zarazem brak jest podstaw do przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, ponieważ podane przez stronę okoliczności nie wyczerpują przesłanek ustawowych przywrócenia terminu w sytuacji, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. W konkluzji organ ten stwierdził, że strona nie uprawdopodobniła, że przekroczenie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło bez jej winy, to jest nie wykazała, że uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu pierwszej instancji nastąpiło na skutek przeszkody, której nie mogła usunąć.