Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędzia NSA Szczepan Prax Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Janecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2006 r. sprawy ze skargi A.Ł. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
W wyniku rejestracji dokonanej przez A.Ł. w Powiatowym Urzędzie Pracy w G. w dniu [...]r., decyzją z tej daty wydaną przez Prezydenta Miasta G., uznano ją za osobę bezrobotną, odmawiając przyznania prawa do zasiłku. W dniu [...]r. skierowano ją do pracy w firmie A w K. Organ pracy ustalił, iż bezrobotna nie zgłosiła się u potencjalnego pracodawcy i nie kontaktowała się z nim.
Powyższe ustalenie było przyczyną wydania w dniu [...]r. przez Prezydenta Miasta G. decyzji o utracie przez A.Ł. statusu osoby bezrobotnej z dniem [...]r.. W przekonaniu organu odmówiła ona bowiem propozycji zatrudnienia bez uzasadnionej przyczyny. Dlatego, na zasadzie art. 9 ust.1 pkt 14 lit. a oraz art.2 ust.1 pkt 2 w związku z art. 33 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001), orzeczono jak w osnowie tej decyzji.
W odwołaniu strona wniosła o uchylenie tegoż rozstrzygnięcia, podając, że z aparatu telefonicznego urzędu pracy telefonowała do wskazanego pracodawcy, lecz Pan S. poinformował ją, że ze względu na rodzaj [...], nie jest zainteresowany zatrudnieniem jej. Zatem zakwestionowała poprawność ustaleń faktycznych i wniosków wyprowadzonych przez organ pierwszej instancji, wnosząc o uzupełnienie materiału dowodowego o podane w odwołaniu środki dowodowe.
Decyzją z dnia [...]r. Wojewoda Ś., na mocy art.33 ust.4 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz art.138 § 2 k.p.a., uchylił decyzję z dnia [...]r. i przekazał sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Doszedł bowiem do przekonania, iż jest ona przedwczesna, gdyż sprawa nie została dostatecznie wyjaśniona do rozstrzygnięcia. W szczególności wywiódł, iż w sprawie nie przeprowadzono dowodu z pisemnego oświadczenia pracodawcy reprezentowanego przez A.S., pozwalającego na jednoznaczne ustalenie czy odwołująca się kontaktowała się z nim w sprawie pracy. Uzupełnienie materiału sprawy w tym kierunku, w ocenie organu odwoławczego, pozwoli na wydanie poprawnej decyzji.
Po wykonaniu tych zaleceń Prezydent Miasta G., na zasadzie art.9 ust.1 pkt 14 lit. a, art.2 ust.1 pkt 2 w związku z art.33 ust.4 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, decyzją z dnia [...]r. ponownie pozbawił A.Ł. statusu bezrobotnego z dniem [...]r.. W uzasadnieniu powołał się na fakt nieuzasadnionej odmowy przyjęcia propozycji pracy, bliżej tego zagadnienia nie rozwijając.
Bezrobotna zakwestionowała trafność tego rozstrzygnięcia, naprowadzając na poprzednio prezentowane argumenty.
Wojewoda Ś., w oparciu o przepisy art.33 ust.4 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie. W jej motywach, przedstawiając przebieg dotychczasowego postępowania, podał, że pisemne oświadczenie przedstawiciela potencjalnego pracodawcy potwierdza wersję, że odwołująca się nie kontaktowała się z nim. Toteż nie podzielił jej wywodów. A w konsekwencji za trafne przyjął ustalenie, iż A.Ł. bezzasadnie odmówiła propozycji zatrudnienia, co jest przyczyną pozbawienia jej statusu bezrobotnego. Stąd odwołania nie uwzględnił.