Zdaniem Sądu, organ nadzoru nie słusznie zakwestionował, że wprowadzając możliwość uzyskania zniżki bądź całkowitego zwolnienia z opłaty dla określonych osób (§ 4 zakwestionowanej uchwały) skarżąca przekroczyła granice delegacji ustawowej wynikające z art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, bowiem przepis ten upoważnia gminę do ustalania w pełnym zakresie opłat za świadczenia prowadzonych przez nią przedszkoli publicznych i nie zabrania określania zasad udzielania zwolnień z obowiązku uiszczenia tej należności w całości bądź w części. W konsekwencji brak jest podstaw do zakwestionowania obniżenia bądź całkowitego zwolnienia z opłaty według kryteriów ustalonych przez gminę. Powołany przepis również nie zakazuje ponoszenia części kosztów zajęć dodatkowych organizowanych przez przedszkole, co określa zapis § 6 ust. 2 zakwestionowanej uchwały. Taka inicjatywa wskazuje jedynie na szczególną troskę o zdrowie dzieci i ich sprawność fizyczną oraz zasługuje na pełną aprobatę tego typu przedsięwzięć jak organizacja gimnastyki korekcyjnej dla dzieci 6-letnich. Nadto, wskazanie w § 6 ust. 3 zakwestionowanej uchwały wyrazu "w szczególności" odnosi się jedynie do uszczegółowienia innych zajęć ponadprogramowych, a nie do bliżej nie sprecyzowanych innych regulacji o charakterze otwartym.
Zważywszy wszystkie podniesione wyżej okoliczności, Sąd uznał, że przy wydaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego nie doszło do naruszeń prawa mogących uzasadniać jego uchylenie.
W tym stanie rzeczy, skoro podniesione w skardze zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego rezultatu i brak jest okoliczności, które z urzędu należałoby wziąć pod rozwagę, to organ nadzoru dokonał właściwej oceny stanu faktycznego pod kątem przepisów prawa, dlatego skarga podlegała oddaleniu, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.